عشق و غذا

▪️ترجمه:ارغوان اشتری  

🔹واکنش منتقدان  فرانسوی به فیلم اشتیاق دودین بوفان  The Passion of Dodin Bouffant   به کارگردانی تران آن هونگ و بازیگری ژولیت بینوش(اوژنی)، بونوآ ماژیمل(دودین بوفان) چندان مثبت نبوده است. برمبنای جدول ارزش‌گذاری مجله لو فیلم فرانسه «اشتیاق دودین بوفان» از نگاه سه منتقد فرانسوی بی‌ارزش ارزیابی‌شده است. میانگین امتیاز منتقدان  در مجله اسکرین دیلی   2.8 است.

🔹عنوان رسمی فیلم  را تران آن هونگ The Pot-au-Feu گذاشته که نوعی تاس کباب با گوشت گاو و بسیار محبوب در کشور فرانسه است. داستان در سال 1885 اتفاق می‌افتد. آشپز بی همتای به نام اوژنی در 20 سال گذشته برای خوراک شناس مشهور دودین کار کرده است. با گذر زمان، تمرین خوراک شناسی و تحسین متقابل به یک رابطه عاشقانه تبدیل شده. ارتباط آنها باعث پخت غذاهایی می شود که یکی خوشمزه تر از دیگری است که حتی سرشناس ترین سرآشپزهای جهان را هم گیج و مبهوت می کند. اما اوژنی به آزادی خود علاقه دارد و هرگز نخواسته با دودین ازدواج کندو ...فیلم بر مبنای کتابی به نام «زندگی و اشتیاق دودین بوفان، خوراک شناس» نوشته مارسل روف ساخته شده است.

🔹تیم گریرسون در اسکرین می‌نویسد:«در هفتمین فیلم تران آن هونگ، اشتیاق به غذا به بستری برای مطالعه ی  واکاوی  زیبایی و رمز و راز هستی و همچنین روایت یک داستان عاشقانه ظریف و پیچیده. تبدیل می‌شود که به لطف رابطه لطیف میان ژولیت بینوش و بُنوآ ماژیمل، که (به ترتیب نقش) یک آشپز و یک خوراک شناس را بازی می کنند که  تعلق خاطر به هنرشان با ستایش آنها از یکدیگر  همراه شده، شکل می‌گیرد. سکانس‌های آماده سازی غذا بسیار عالی فیلمبرداری می شوند، اما درام ظریف  هونگ ما را دعوت می کند تا فراتر از غذاهای خوشمزه  بنگریم تا از لذت های روزمره‎ی که دست کم می‌گیریم‌ لذت ببریم.»

🔹پیتر بردشاو در گاردین می‌نویسد:«جذابیت و ظرافتی در فیلم  نهفته است و ماژیمل و بینوش بی عیب و نقص  نقش‌های خود را ایفا  می کنند، اگرچه من کاملاً مطمئن نبودم که آنها به عنوان  بازیگران یک داستان عاشقانه کنارهم قرار بگیرند(ماژیمل همسر سابق بینوش است.)

تماشای اشتیاق دودین بوفان را به عنوان  فیلمی با موضوع غذا  می‌توان بسیار توصیه کرد و من آن را جذاب دیدم، هرچند شاید یک دکتر جکیل برای مستر هایدِ «شکم‌چرانی  بزرگ» ساخته  مارکو فرری باشد.»