آقایان نقد را نسیه نخوانید

▪️جعفر گودرزی،رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران  یادداشت تازه‌ای درباره شرایط فعلی سینمای ایران منتشر کرده، که در ادامه می‌خوانید:

نمی دانم مسوولان سینما می خواهند با این سینمای درآستانه ورشکستگی چه کنند؟ حالا نه فقط با ورشکستگی اقتصادی که با کاهش مشروعیت فرهنگی آن هم مواجه ایم چنانکه مردم دیگر به سینما اعتماد ندارند و احساس می کنند آنچه در سینمای ما روایت می شود دغدغه شان نیست و قصه و غصه فیلم ها ربطی به واقعیت زندگی آنها ندارد. بدون شک بخشی از این بی اعتمادی حاصل نادیده گرفتن یا دست کم گرفتن نقدهایی است که از سوی منتقدان و تحلیلگران دغدغه مند نسبت به سینمای ایران صورت گرفته است. اگر بر این باور باشیم که سینما باید آینه تمام نمای جامعه باشد آنگه می توان به بارور شدن آن امید بست اما با شکستن و تار و کدر کردن این آینه ، تصویر و چهره جامعه و واقعیت های آن هم کج و معوج می‌شود.  

اگر چیزی هم به عنوان سیاه نمایی در سینما داشته باشیم این نوع نگاه سیاه برخی مسئولان به سینماست که خاصیت آینه گون آن را برنمی تابند و هر حقیقتی بر پرده سینما را که به مذاقشان خوش نیاید مصداق سیاه نمایی می دانند. بسیاری از پلان و سکانس های که حذف و سانسور می شوند مصداقی از همین تار کردن آینه یا شکستن گوشه ای از آن است که موجب می شود واقعیت چنانکه هست انعکاس نیابد ؛ تا قامت حقیقت در قاب سینما بشکند. از این رو باید گفت که آقایان! آینه چون نقش تو بنمود راست…

خود شکن آینه شکستن خطاست…

ممیزی کردن مشکلات جامعه و رنج و شادی مردم یعنی سانسور و سانسور یعنی مرگ مغزی سینما.سینما وقتی زنده است که تصویر مردم بی پرده بر پرده آن نمایش داده شود.

مدیران و آقایان!این جمله را به خاطر بسپارید که در طول زندگی تان هیچ گاه از انسان‌هایی که با افکار شما موافق بوده و هستند چیزی نمی آموزید. رشد و تعالی سینما با شنیدن نظرات و بررسی تفکرات مختلف و مخالف اتفاق می افتد.چرا سعی میکنید هماره حقیقت و واقعیت را در مسلخ مصلحت ذبح کنید؟ ما اما با شما دشمنی نداریم, نسبت به سینمای این سرزمین دغدغه مندیم. از سر دلسوزی حرف می زنیم و متذکر می شویم که از نقد‌ به عنوان چراغ راهتان بهره ببرید. فریاد ما منتقدان از این است که همچون سوگواری هستیم که نه گریستن آرامش می‌کند نه سکوت و نه اعتراض. با تندی و  خشونت و نادیده گرفتن منتقدان و تحلیلگران ضرری جبران پذیر متوجه تان می شود. باب نقد را نبندید و آستانه تحملتان را بالا ببرید و با گفتگو و تعامل آشتی کنید.  

شکوفایی سینما جز با گشودگی نسبت به نقد سینما ممکن نیست. نقد را نسیه نخوانید! و راه نقد را بگشایید.