حدودا یک هفته تا اکران عمومی فیلم «شمارندهی کارت» باقی مانده و این فیلم توانسته در اولین نمایش در جشنوارهی ونیز نظر منتقدان را به خود جلب کند.
این فیلم به کارگردانی پل شریدر و با حضور بازیگرانی چون اسکار آیزاک، ویلم دفو و تیفانی هدیش توانست از 15 رای منتقدان امتیاز 83 از 100 را در متاکریتیک برای خود ثبت کند.
این فیلم که توسط شریدر نوشته و کارگردانی شده، ویلیام تل (با بازی ایزاک)، قمارباز و سرباز سابق را دنبال میکند که برای اصلاح یک جوان تلاش میکند تا از دشمن متقابل گذشتهی خود انتقام بگیرد. البته فقط با کارتبازی و قمار. او در کازینو به کرک (با بازی تای شرایدن)، یک جوان آسیبپذیر و عصبانی که به دنبال کمک برای اجرای نقشهی خود برای انتقام از یک سرهنگ نظامی است نزدیک می شود. تل از طریق رابطه با کرک شانس خود را برای رسیدن به رستگاری زیاد می بیند. تل با کسب حمایت از سرمایهگذار اسرارآمیز قمار لا لیندا، کرک را با خود همراه میکند و از یک کازینو به کازینوی دیگر میرود تا این که تنها سه نفر به دنبال پیروزی در مسابقات جهانی پوکر در لاس وگاس باقی میمانند. اما کنترل کردن کرک برای حفظ ظاهرش غیرممکن است و تل را به گذشتهی تاریکش میکشاند.
ونیتی فر (کسی د کاستا)
محال است بعد از دیدن فیلم ابعادش را از یاد ببرید!
تایم (استفان زاخارک)
شمارندهی کارت، با بازی فوقالعادهی ایزاک در مرکز خود، ممکن است همان فیلمی باشد که نمیدانستید آرزوی دیدنش را دارید. این فیلم درست زمانی اتفاق میافتد که آرزوی از سرگیری زندگی دوباره به یک مشغله تبدیل شده است.
ایندی وایر (دیوید ارلیک)
این که شمارندهی کارت اعتقاد شما را به توانایی نویسنده و کارگردان در غلبه بر شانسها متزلزل میکند، بخشی از جذابیت بی چون و چرای آن است.
هالیوود ریپرتر (دیوید رونی)
شمارندهی کارت به نوعی یادآور فیلم «فرست رفورمد» (First Reformed) است. یک مطالعه شخصیتی تاریک دیگر در مورد مردی تنها و متحمل رنج است که خصوصیترین افکار خود را یادداشت میکند و با گناه خود زندگی میکند تا زمانی که فرصتی غیرمنتظره برای رستگاری به او داده شود.
گاردین (زان بروکس)
روابط مرکزی میتواند کمی تماتیک باشد، در حالی که طرح بین معقول بودن و نبودن در نوسان است. با این وجود، بازیگران آن را صادقانه حفظ میکنند و چیزهای زیادی برای لذت بردن از آن وجود دارد.
فیلم (کریس اوانجلیستا)
عنصری که شمارندهی کارت را سر پا نگه میدارد، ایزاک است که یکی از بهترین اجراهای حرفهای خود را در اینجا به نمایش میگذارد و از چشمان خود برای انتقال چیزهایی که هرگز با به زبان آوردن دیالوگ ممکن نبود استفاده میکند. تماشای کار او در این فیلم بسیار منحصر به فرد است، حتی اگر فیلم به طور کلی هرگز نتواند با توانایی او مطابقت داشته باشد.