ارغوان اشتری دنیای تصویرآنلاین-مرگ سوشانت سینگ راجپوت در سن 34 سالگی در این چند روز بیش از گذشته بحث فامیل‌بازی ، پارتی‌بازی،مافیا،انحصارطلبی را در سینمای هند مطرح کرده است. بحثی که با افشاگری‌های این چندروزه چهره‌های متنوع در سینمای هند روشن‌تر شده است. مبحثی که به قول قدیمی‌ها در این سال‌ها پنهان بوده، با مرگ بازیگر جوانی که یک غیرخودی در سینمای هند محسوب می‌شد و شیوه مرگ دلخراش او بیش از گذشته سبب شده تا درد دل عده ای بازیگر ، کارگردان شنیده شود.
نمونه‌اش مصاحبه آبهیناو کاشیاب درباره سلمان خان که مدعی شد سلمان خان کارنامه کاری این فیلمساز را ویران کرد. کارگردان فیلم «دبنگ» مدعی شد پس از آنکه ارتباط و قراردادش را با خانواده سلمان خان فسخ کرد.سلمان خان از قدرت خود برای خراب کردن کارنامه فیلمسازی او استفاده کرد. او در ادامه به فیلم «بی شرم» با بازی رانبیر کاپور اشاره کرد که سلمان خان از تمام نفوذ خود بهره گرفت تا فیلم او با تاخیر به نمایش درآید.
جدا از بعد روانی ماجرای خودکشی که مسلما نیاز به واکاوی روانشناختی دارد، بحثی که پلیس شهر مومبایی نیز قول داده تا درموردش درباره سوشانت تحقیق کند،بحث رقابت حرفه‌ای است،مساله‌ای که توجه همگان را جلب کرده ظالم بودن صنعت سینمای هند است.
درمندار ستاره فیلم «شعله» در واکنش به مرگ این بازیگر جوان به این موضوع اشاره کرد. ویویک اوبری بازیگری که هیچ وقت نتوانست آنچنان که می‌خواست طعم موفقیت را بچشد، در یادداشتی اشاره کرد که ایکاش می‌توانستم تجربیات خودم را با سوشانت درمیان بگذارم. سوشانت سینگ راجپوت با تلاش و سخت‌کوشی توانسته بود تا این درجه در سینمای هند خودش را به تثبیت برساند.
راجپوت همانطور که در خبرهای قبلی خواندید، تحصیلات آکادمیک داشت، سال چهارم رشته مهندسی به سراغ دنیای سرگرمی سازی آمد. ابتدا در کلاس‌های رقص شیامک دوار ثبت نام کرد و آنقدر در این زمینه خوب بود که در گروه او در ردیف چهارم در تمام مراسم‌ها حضور داشت. سپس در تلویزیون هند مشغول کار شد و بعد از موفقیت و محبوبیت در تلویزیون هند وارد عرصه سینما شد. تعداد فیلم‌های که او در کارنامه خود دارد.شاید به تعداد انگشتهای دست نرسد. اما پروژه‌های به نتیجه نرسیده فراوان دارد.
«آب/پانی» به کارگردانی شکهر کاپور یکی از این پروژه‌های ساخته نشده است. شکهر کاپور کارگردان فیلم های هالیوودی مانند چهار پر و الیزابت ، سالهاست که می خواهد «آب» را بسازد. پروژه ای که قرار بود کمپانی یاش راج فیلمز تهیه کنند و چندماه بخاطرش راجپوت تمرین و روخوانی با شکهر کاپور داشت اما تهیه کننده پا پس کشید. و شکهر کاپور می‌گوید این اتفاق تاثیر بدی روی راجپوت سینگ گذاشت. راجپوت سینگ حضور در فیلم «رام لیلا» به کارگردانی سانجی لیلا بهانسالی را نپذیرفت و کمپانی یاش راج فیلمز نیز حاضر نشد به بهانسالی او را قرض بدهد و بجایش رانویر سینگ با این فیلم توانست به شهرت فراوانی دست پیدا کند. او مشغول «پانی» بود که باز کمپانی از تهیه شانه خالی کرد و به سرانجام نرسید.شکهر کاپور که دوستی نزدیکی با راجپوت پیدا کرده بود دیروز در گپ و گفتی ویدیویی با مانوج باج پایی از استعداد این بازیگر صحبت کردند و ظلم و بی مهری سینمای هند. سوشانت در مصاحبه‌هایی از فرزندسالاری در سینمای هند گفته بود. از اینکه او را طرد کرده اند و به مهمانی‌ها دعوت نمی‌کنند. آخرین فیلم راجپوت سینگ که هنوز به نمایش درنیامده نسخه هندی «بخت پریشان ما» است که قرار بود ماه مه به نمایش عمومی درآید اما این اتفاق نیافتد.
کانگنا رانوت، شکهر کاپور، مانوج باج پایی،رانویر شوری، راوینا تاندن، عده ای از بازیگران جنوب هند همگی به مافیا در هند ، تاثیر منفی رسانه‌ها، گعده‌ای بودن آدمها در سینمای هند در این چند روز اشاره کرده اند. عده ای در این میان به مافیای سینمای هند و مشخصا کرن جوهر تاخته اند. اما مافیا در سینمای هند تنها به کرن جوهر و کمپانی او دارما پروداکشنز محدود نمی‌شود. همانطور که راوینا تاندن گفت در سینمای هند تقریبا اهالی صنعت سینما گروه خودشان را دارند. سلمان خان و برادرانش، جاوید اختر، زویا اختر و برادرش، کرن جوهر و گروه دارما پروداکشنز و کارگردانهای جوانی که با او کار می‌کنند، شاهرخ خان و کمپانی رد چیلیز اینتر تینمنت، ساجد نادیاوالا و کمپانی که دارد،راج کمار هیرانی، ویدهو وینود چوپرا و آنوپاما چوپرا…هر کدام گروه و حلقه نزدیک به خودشان را دارند و با گروه خود کار می‌کنند.
فرزند سالاری در سینمای هند ریشه تاریخی در دارد. شاید اولین خانواده ای که این موضوع را باب کرد خانواده راج کاپور در سینمای هند بود. با نگاهی به این خانواده شما در می‌یابید تمام افراد بازیگر شده اند-ولو آنکه مانند رندهیر کاپور بی استعداد بودند یا مانند رانبیر کاپور با استعداد!
اما همه ژنهای خوب شانس ندارند و گاهی بی استعدادی مفرط شان باعث حذف شان می‌شود مانند پسر راجندراکمار، کمار گوراو که نتوانست موفق شود.و در نهایت با دختر سونیل دات و نرگس ازدواج ، نامراتا ازدواج کرد و برای همیشه سینما را ترک گفت. چه کسی می‌تواند کتمان کند که سیف علی خان یکی از بی‌استعدادترین بازیگران سینمای هند بود که وقتی از انگلستان برگشت به دلیل لهجه غلیط بریتیش باعث خنده واستهزای منتقدان می‌شد. اما به هر حال فرزند شرمیلا تاگور بودن به او کمک کرد. چه کسی می تواند فراموش کند که پسر آمیتاب باچان، آبیشک، چندتا فیلم شکست خورده پشت هم ردیف کرد، تا توانست به موفقیت دست پیدا کند و بازیگری یاد بگیرد. آمیتاب باچان از نفوذ خود در سینمای هند تمام و کمال استفاده کرد تا موقعیت پسرش را در سینمای هند تثبیت کند. اما در چندسال اخیر چه فیلم خاطره انگیزی آبیشک بازی کرده که نقش آفرینی درخشانی بجا گذاشته باشد؟ آیا جانوی کاپور دختر سری دوی یکی از بدترین بازیگران جوان سینمای هند نیست؟ اما او به دلیل دختر سری دوی بودن، و عمل های زیبایی متنوعی که روی صورتش انجام داده و مهمتر از آن، با کرن جوهر همکاری می‌کند، توانسته چند پروژه در این دوسال داشته باشد.
آیا سانجی دات، پسر نرگس و سونیل دات بازیگر با استعدادی بود؟ او بیش از آنکه در تاریخ سینمای هند نامش به عنوان بازیگر با استعداد به یادگار بماند به خاطر ارتباطش با مافیا و بمب گذاری‌های شهر مومبایی در دهه نود و استعمال مواد مخدر تا مرز فروپاشی شخصیت در یادها خواهد ماند. و فیلم زندگی نامه‌اش «سانجو» به کارگردانی راج کمار هیرانی که وضع اقتصادی او را پس از زندان زیر و رو کرد. پشت درهای سینمای هند پر از استعدادهای خوب و نوجو است که متاسفانه به همین دلایلی که تیتروار برشمردیم اجازه بروز ندارند. اندک شمار استعدادهای می توانند این انحصارطلبی را بشکنند و موفق شوند مانند عرفان خان، سوشانت سینگ راجپوت، کانگنا رانوت. یا در گذشته دور شاهرخ خان.
اما اگر ژنهای خوب سینمای هند بی زحمت به موفقیت دست پیدا می‌کنند، غیرخودی‌ها ده برابر باید تلاش کنند تا بتواند قرارداد یک فیلم ببندند. متاسفانه این شرایط کماکان در این صنعت ادامه دارد.