ترجمه:آذین شریعتی
دنیای تصویرآنلاین-آنیژکا هالند، از برجسته ترین فیلمسازان لهستان و نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی، یکی دیگر از فیلمسازان زن حاضر در بخش رقابت اصلی برلیناله امسال است. هولاند که به پرداختن به موضوعات سیاسی در سینمای لهستان معروف است، «آقای جونز» را بر اساس اتفاقات واقعی دهه سی میلادی شوروی سابق جلوی دوربین برده است. او پیش از این در سال ۲۰۱۷ برای فیلم «ردپا» جایزه خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین را بدست آورده بود.«آقای جونز» یکی از سیاسی‌ترین فیلم‌های امسال جشنواره برلین در بخش مسابقه به نقل از سایت دیچه ووله است.
عوامل فیلم:
کارگردان و فیلمنامه نویس: آنیژکا هالند، تهیه کننده: آندرا هالوپا، استانیسلاو ججیتز، مدیر فیلمبرداری: توماس نائومیک، تدوین: میخال چارنتزکی، موسیقی: آنتونی لازارکیویچ، محصول: لهستان، انگلستان، اکراین، زبان: انگلیسی، اوکراینی، روسی، ولزی، بازیگران: ونسا کربی، جیمز نورتون، پتر سارسگارد، جوزف ماول، میشالینا اولسزانسکا
اما جونز
«آقای جونز» داستان روزنامه نگاری ولزی است که هولودومور (قحطی بزرگ اکراین) را برملا کرد، قحطی و خشکسالی که در دهه 30 میلادی بر اثر سیاست‌های کشاورزی استالین به راه افتاده بود و بیش از ده میلیون نفر را به کشتن داد. جونز از طرف کسانی که تمایل به مسکوت نگه داشتن این واقعه داشتند متهم به دروغگویی شد. اما بعد‌ها الهام بخش کتاب «مزرعه حیوانات» جرج اورول و بسیاری از جمله‌های معروف این کتاب شد. «همه حیوانات با هم برابرند. اما بعضی برابرترند.» .
جونز روزنامه نگار خوش شانسی بود، او پس از اینکه توانست در یک هواپیما با آدولف هیتلر مصاحبه‌ای اختصاصی داشته باشد، به شهرت رسید. در این فیلم جونز تلاش می‌کند به مسکو برود و با استالین هم مصاحبه کند ولی شم خبرنگاریش او را به اکراین می‌رساند، جایی که فعالیت روزنامه‌نگاران ممنوع است. «هر گوشه صدای گریه می‌شنوی. نان یست. داریم از دست می‌رویم.» جونز بعد‌ها گزارشی از تجربیات تکان‌دهنده‌اش از مواجهه باقحطی و گرسنگی، ارائه داد.
«آقای جونز» با اینکه تولید کشور لهستان است اما بازیگرانی حرفه‌ای و هالیوودی دارد، جیمز نورتون، ونسا کربی در نقش گزارشگر آدا بروکز و پیتر سارسگارد در نقش والتر دورانتی سردبیر بریتانیایی نیویورک تایمز. اما آنیژکا هولاند کارگردان که برای فیلم «اروپا اروپا» نامزد جایزه اسکار 1990 شده بود در طول 141 دقیقه، فیلم را با سرعت کمی پیش می‌برد مگر زمانی که به صورت مصنوعی وقتی قطار‌ها و دوچرخه‌ها با سرعت بالا برای جونز خبر‌ها را می‌آورند یا سایه سیاه یک مرد در برف‌های اکراین می‌دود، کاری برای آن بکند.
اگر گرت جونز نماینده بهترین نوع روزنامه نگاران باشد، والتر دورنتی بدون شک بدترین آن‌هاست. سارسگارد هم نقشش را خیلی خوب بازی کرده است. دورانتی، جونز را متهم می‌کند در گزارشش دروغ نوشته، اگرچه تاریخ حرف برنده جایزه پولیتزر را باور می‌کند.
نورتون در نقش جونز ثابت می‌کند که روزنامه نگاران باید به دنبال حقیقت بروند. اما انکار گزارش شاهد عینی قحطی ما را به این فکر می‌اندازد که اگر امروز این اتفاق می‌افتاد آیا طوفان توئیتری برایش به راه می‌افتاد؟