مارتین اسکورسیزی به تازگی در مقاله‌ای در هالیوود ریپورتر درباره‌ی راتن تومیتوز، فشارها و اهمیت باکس آفیس و پیش قضاوت‌ها درباره‌ی فیلم «مادر»، اثر دارن آرونفسکی نوشته است.
او در جایی از این مقاله می‌نویسد:«این سایت‌های آنلاین جمع کننده‌ی نمره لحن و بیانی دارند که می‌تواند برای بعضی از کارگردان‌های جدی بسیار خطرناک باشد. حتی خود اسم راتن تومیتوز (گوجه‌ی گندیده) اهانت آمیز است. آن‌ها به فیلم‌ها به روش درجه بندی اسب‌ها در میدان مسابقه درجه می‌دهند. فیلمسازان را به یک سازنده‌ی محتوا تنزل داده‌اند و نگاهشان به مخاطبان شبیه مصرف کننده‌هایی است که هیچ کنجکاوی‌ای ندارند. در زمان ابتدای کارم نقدها توسط آدم‌هایی که از داخل فضای سینما خبر داشتند نوشته می‌شد. کسانی که دانش درستی از تاریخ سینما داشتند. اما این روزها هر روز صداهای بیشتری می‌شنوید که صدایشان به پیش‌قضاوت آغشته است کسانی که از دیدن فیلم‌ها و پس زدن آن‌ها لذت می‌برند.»
اسکورسیزی در جایی دیگر به این نکته اشاره می‌کند که در زمان ابتدای کارش این قدر باکس آفیس اهمیت نداشته و این روزها تنها چیزی که درباره‌ی فیلم‌ها مهم است باکس آفیس است.
او در جای دیگر این مقاله درباره‌ی پیش‌قضاوت‌ها نسبت به فیلم «مادر» دارن آرونوفسکی می‌نویسد. «پیش از آن که فیلم “مادر” را ببینم این عجله برای قضاوت فیلم به شدت آزارم می‌داد. بسیاری فقط می‌خواستند فیلم را تعریف کنند و بسیاری دیگر از این که فیلم از سینمااسکوپ نمره‌یF گرفته لذت بردند. بعد از آن که فیلم را دیدم حتی بیشتر اذیت شدم و به همین دلیل می‌خواهم نظرم را در میان بگذارم. مردم فقط به این دلیل خشمگین شده‌اند چون فیلم را نمی‌توانند در دو کلمه تعریف یا تفسیر کنند. آیا “مادر” فیلمی است که قرار است توضیح داده شود؟ پس صرف تجربه‌ی تماشایش چه؟ همه چیز از دوربین سوبژکتیو تا نماهای معکوس نقطه نظر از طراحی صدا همه آرام و آرام تماشاگر را در این کابوس فرو می‌برند. فیلم‌های خوب توسط فیلمسازان واقعی، الزاما به این خاطر که بلافاصله دوست داشته شوند ساخته نمی‌شوند. گاهی فقط به این دلیل که فرد پشت دوربین می‌خواهد این را بسازد ساخته می‌شوند.»