سایه پررنگ آیلین

محمد جلیلوند

در درام‌هایی که با محوریت چند مرد شکل گرفته و قصه بر این اساس پیش می‌رود، زنان عموماً در حاشیه بوده و از اندازه‌های یک شخصیت مکمل فراتر نمی‌روند. سینمای وسترن را می‌توان شاخص‌ترین این آثار به حساب آورد که این فرمول تمام و کمال در آن رعایت می‌شود. فیلم سینمایی «تومان» ساخته مرتضی فرشباف نیز در زمره آثاری از این دست جای می‌گیرد که در آن فیلمساز قصه خود را بر پایه دوستی میان داود، عزیز و یونس شکل داده و از قمار به عنوان ضلع چهارم و به عنوان یک شخصیت سود می‌جوید. اما این درام جذاب سرخوشانه بدون یک شخصیت زن قطعاً چیزی کم دارد. نیرویی که بار تنش حاکم بر داستان را افزایش داده و نقطه عطفی را رقم بزند. به همین خاطر آیلین در کنار این سه نفر به عنوان نامزد داود قرار گرفته که در عین حال عزیز و یونس هم نیم نگاهی به او داشته‌اند.

شخصیتی که فرشباف از آن به عنوان شمایلی از یک عشق جاودان سود جسته که با رفتنش، داود را هر چه بیشتر در چنبره جنون ناشی از خودشیفتگی گرفتار می‌کند. آیلین در نگاه نخست شخصیتی است که هویت چندان مجزایی نداشته و در رابطه با داود است که هویت پیدا می‌کند. همه اینها دست به دست هم داده تا این نقش، چالشی بابت پذیرفتن یا نپذیرفتن آن برای بازیگر ایجاد کند. پردیس احمدیه که در سال‌های اخیر پله‌های ترقی را به خوبی طی کرده و گزینه مناسبی برای ایفای نقش دختران جوان سینمای ایران به حساب می‌آید، در «تومان» دست به انتخاب هوشمندانه و در عین حال پرریسکی زده که نتیجه فوق العاده ای به همراه داشته است. او برای آن که به آیلین و وجوه درونی‌اش نزدیک شود، تا جایی که توانسته به سمت درونی‌تر کردن نقش رفته و بازی‌اش را بر آن منطبق کرده است. به همین خاطر است که بیش از آن که حضور فیزیکی‌اش حس شود بیشتر سایه اوست که بر نیمه نخست فیلم تأثیر گذاشته است. احمدیه که به لحاظ میمیک صورت شباهت‌هایی هم به دختران ترکمن دارد، برای پر کردن جای خالی حرکت و جلوه‌های ذاتی بازیگری روی نگاه خود متمرکز شده است. برای نمونه به سکانس حضور داود و آیلین در رستوران نگاه کنید. همین طور جایی که او و داود در قایق روی آب هستند و داود سرمست از یک پیروزی دیگر است. احمدیه در این سکانس ظرافت‌هایی در بازی‌اش به خرج داده که به تماشاگر کدهایی بابت رفتنش از زندگی داود می‌دهد. یک بازی کاملاً مینیمال که از دل درک تمام و کمال او از نقش بیرون آمده و به یکی از نقاط قوت تومان تبدیل شده است.

شخصیت آیلین و بازی درخشان پردیس احمدیه به واسطه ساختار تودرتوی فیلم و نیز اکرانش در سینماهای محدود، آنچنان که باید دیده نشد. اما قطعاً در گذر زمان و نمایش در پلتفرم‌ها، مورد توجه علاقمندان سینمای ایران قرار گرفته و به یکی از نقاط عطف کارنامه سینمایی این بازیگر جوان بدل خواهد شد.