بایگانی‌ها

نامه عاشقانه تارانتینو به سینما

نامه عاشقانه تارانتینو به سینما
نامه عاشقانه تارانتینو به سینما

دنیای تصویرآنلاین-امروز کنفرانس مطبوعاتی «روزی روزگاری در هالیوود» با حضور عوامل فیلم در جشنواره کن برگزار شد. مدت این کنفرانس نیم ساعت بود.

در این جلسه که با حضور لئوناردو دی کاپریو، مارگو رابی، برد پیت، تارانتینو برگزار شد، لئونارد دی کاپریو اظهار داشت:«روزی روزگاری در هالیوود نامه عاشقانه‌ایی به صنعت سینما است.»

اما زمانی که از تارانتینو درباره سکانسی از فیلم که «خشونت علیه زنان» بود، سوال پرسیده شد، او از پاسخ دادن با این منطق که نظراتش ممکن است فیلم را اسپویل کند، طفره رفت.

درعوض برد پیت که در  خشونت آمیزترین سکانسی   که علیه زنان خشونت اعمال می‌شود؛حضور داشته پاسخ صریحی به این سوال داد:«من این سکانس را خشونت علیه افراد نمی‌بینم،بلکه خشونت علیه از دست رفتن معصومیت می‌دانم.»

کنفرانس به رویدادهای زندگی تارانتینو در سال 1969 تمرکز داشت که الهام بخش فیلم شدند و به فرهنگ چارلز منسون باز می‌گشت که شارون تیت را به عنوان قربانی هدف قرار داد.

خبرنگاری ابراز نظر کرد که مارگو رابی  با توجه به زمان حضور کم و دیالوگ کم‌تری  که نسبت به دو بازیگر مرد اصلی دارد،  مورد بهره کمتری قرار گرفته است. تارانتینو به وضوح برآشفت و  با خشونت پاسخ داد:«من فرضیه شما را رد می‌کنم.»

مارگو رابی برداشت خود را از نقش شارون تیت در ادامه بیان کرد:« به اعتقادِ من لحظاتی که روی پرده داشتم فرصتی  برای تقدیر از شارون تیت و روحیه اوست. گمان نمی‌کنم قرار بود عمیق‌تر او را بررسی کنیم.همانطور که برد پیت اشاره کرد به نظرم از دست دادن معصومیت تراژدی است و نمایش جنبه‌های شگفت انگیزی از شارون می‌توانست سریع و بی‌دیالوگ انجام شود. احساس می‌کردم زمان فراوانی برای بررسی شخصیت شارون حتی بی دیالوگ دارم.»

از تارانتینو پرسیدند آیا او «روزی روزگاری در هالیوود» را با رومن پولانسکی در میان گذاشته بود که پاسخ داد:«نه، دراین مورد صحبت نکردم.»

در ادامه دی کاپریو گفت با شخصیتی که در فیلم داشت،ستاره تلویزیونی افول کرده‌ایی که دنبال احیای کارنامه بازیگری خود است، احساس همذات پنداری می‌کرد.

«من فکر می‌کنم همه کسانی که پشت میز نشستند احساس یک خارجی را نسبت به صنعت سینما داشته‌اند.»

او در ادامه افزود:«روزی روزگاری در هالیوود  با دو کاراکتری که در سینما بیرونی هستند، نامه عاشقانه تارانتینو به سینماست.»