سحرعصرآزاد: «زالاوا» فيلمي در ژانر وحشت با رويكرد به وحشت آفريني به سبك ايراني است كه نخستين گام هاي كارگردان اثر را در سينماي حرفه اي محكم بنا مي كند.
ارسلان اميري پس از مشاركت در نگارش فيلمنامه آثار آيدا پناهنده و ساخت فيلم‌هاي مستند، در اولين تجربه فيلمسازي بلند توجه خود را معطوف به گونه مهجور وحشت در سينماي ايران كرده است. گونه‌اي جذاب و پرمخاطب كه متأسفانه به دلايل مختلف در ايران به قوام نرسيده و فيلم هاي زيادي در اين حيطه بخصوص با رنگ و بوي وحشت آفريني از جنس ايراني ساخته نشده است.
«زالاوا» بر اساس فيلمنامه‌اي از اميري، پناهنده و تهمينه بهرام به قصه اي ملهم از واقعيت و تخيل مي پردازد كه در دهه 50 شمسي در روستايي به همين نام در غرب ايران اتفاق مي افتد و باورهاي مردم را درباره جن ترسيم مي كند.
فيلم شروعي تأثيرگذار به واسطه نوع نگاه مردم روستا به جن و بحراني كه دامنگيرشان شده، دارد. در همين موقعيت بحراني است كه رئيس پاسگاه به عنوان فردي كه با جن و باورهاي مردم روستا ضديت دارد معرفي و هر دو قشر در مواجهه با يك جن گير محلي؛ آمردان قرار مي گيرند.
فيلمساز تور قصه كنجكاوي برانگيز خود را به تدريج پهن كرده و با كارگرداني دقيق و حساب شده و ميزانسن هايي متناسب با ژانر و گونه سينمايي كه انتخاب كرده، به هسته بحران كه نوع نگاه و جهان بيني فيلم نسبت به جن است، نزديك مي شود. اما آگاهانه از ارائه ديدگاهي مشخص نسبت به جن پرهيز كرده و ترجيح مي دهد با چرخش درام ميان رئيس پاسگاه، مردم روستا و آمردان، تحليل نهايي را به مخاطب واگذارد.
به همين دليل است كه رويكرد فيلم نسبت به جن مبهم و نامشخص مي ماند و مخاطب نمي تواند در بسط و گسترش قصه به چيزي فراتر از خلاصه يك خطي فيلم برسد. چراكه براي فيلمساز مواجهه كاراكترها به مثابه ديدگاه هايي كه در تضاد هستند و تأثيرپذيري احتمالي آنها، اهميت داشته نه برطرف كردن كنجكاوي مخاطب درباره جن و صحت روايت هايي كه از سوي مردم روستا نقل مي شود.
از اين جهت مي توان «زالاوا» و «پوست» را در نگاه به جن و باورهاي محلي مورد قياس قرار دارد. “پوست” درام خود را متمركز بر بازسازي باورها و افسانه هاي محلي در طول تاريخ مي كند و از خلال روايتي تو در تو كمي از پوسته اين سوژه را شكافته و به درون آن مي رود. اما «زالاوا» از ابتدا همّ خود را بر اين وجه قرار نداده بلكه ديدگاه هاي مختلف نسبت به جن را در اجتماعي كوچك به تحليل مي گذارد.
اما «زالاوا» از ابتدا همّ خود را بر اين وجه قرار نداده بلكه ديدگاه هاي مختلف نسبت به جن را در اجتماعي كوچك به تحليل مي گذارد.
شخصيت محوري فيلم كه به نوعي نماينده سه نوع نگاه به جن هستند؛ يعني رئيس پاسگاه، جن گير و خانم بهيار با حضور بازيگران جوان و قدرتمند؛ نويد پورفرج، پوريا رحيمي سام و هدي زين العابدين تبديل به مثلثي تأثيرگذار شده اند كه موازنه درام بين آنها لذت پيگيري فيلم را دو چندان مي كند.