نویسنده:پیت هاموند
ترجمه:سودابه نیکدان
کارگردان شان پن امروز در رقابتی رسمی به جشنواره‌ی فیلم کن بازگشت. فیلم او با نام روز پرچم (Flag Day) درامی اقتباسی از داستان زندگی واقعی زنی به نام جنیفر وگل (Flim-Flam Man: The True Story of My Father’s Counterfeit Life) است که بیشتر حول رابطه‌ی پدر و دختری می‌چرخد که شان پن نقش پدر متهم و سارق بانک و دیلن پن (دختر واقعی او) نقش دخترش جنیفر وگل را در این فیلم بر عهده دارند.
فیلم داستان پیوند بی‌نظیری بین یک دختر و پدری پر حاشیه اما کاریزماتیک را نشان می‌دهد که سال‌های زیادی را به خاطر سرقت از بانک در زندان گذرانده بود. با این وجود جنیفر از کودکی شیفته و دنباله‌روی پدرش بود و متاسفانه همان راهی را در پیش گرفت که پدر سال‌ها قبل خانواده را به خاطرش ترک کرده بود. خانواده‌ای که شامل پسرش نیک و همسر سابقش پتی کاترین می‌شد که دایما با جنیفر در تضاد و درگیری بود.
پن در این نقش عالی است، نقشی کاملا متناسب با او، از لحاظ احساسی فراز و فرود بالایی دارد، مردی که همیشه فکر می‌کند فقط یک قدم با رویای آمریکایی فاصله دارد، اما هرگز قادر به رسیدن به آن نیست، شخصیتی تراژیک و بسیار آشنا.
فیلم با بازجویی جنیفر توسط مارشال بلیک درمورد پدرش آغاز می‌شود و سپس با سه دوره‌ی مشخص از زندگی جنیفر به صورت غیرخطی ادامه پیدا می‌کند؛ یعنی خاطرات خودش از پدر و بعدا بعنوان یک روزنامه‌نگار در حال ظهور و رسیدن به رویاهایش که تقریبا با تصمیمات بد و سایه‌ی روابط خانوادگی‌اش به تعویق می‌افتد.
با این وجود وقتی او در یک روزنامه‌ی محلی شروع به کار می‌کند و ما شاهد رشد او به عنوان یک زن جوان در حال خروج از تاریکی هستیم. جنیفر وگل واقعی از زندگی تقریبا نابود شده‌ی خود فراتر رفت و به یک الگو تبدیل شد و با بازی مکاشفه‌آمیزی از دیلن پن که چندین لایه‌ی عمیق را نشان می‌دهد و قلب و روح واقعی این فیلم می‌شود، او را به کمال رساند. واضح است که دیلن بازیگری را از پدر و مادرش به ارث برده و در یک نقش به قول خودش «چند بعدی» بازی می‌کند که مهر تاییدی بر درخشش او به عنوان ستاره‌ای نوظهور است.
شان پن با قدرت و مهارت نقش جان وگل را به دست می‌گیرد. او در اینجا در فیلمی که متعلق به دخترش است به یاد ماندنی است. فیلم یک رابطه‌ی خانوادگی واقعی است، زیرا پسرش هاپر نیز چند صحنه به عنوان فرزند بدست می‌آورد که به مادر و ریشه‌های خانواده‌ی خود وفادار می‌ماند در حالی که خواهرش در سمت ساختارشکن داستان قدم برمی‌دارد.
وینیک عالی است و لحظات پویایی از خودش نشان می‌دهد. جاش برولین به طور خلاصه در نقش عمو بک ظاهر می‌شود، و نقش شگفت‌انگیز و خیلی کوتاه برای دیل دیکی با شکوه در نقش مادربزرگ مارگارت وجود دارد.
نوربرت لئو بوتس، که دوبار برنده‌ی جایزه‌ی تونی شده ، به عنوان شوهر دوم پتی و ادی مارسن هم با حضور در یک نقشی کوتاه بسیار خوب دیده می‌شوند. پن به عنوان کارگردان می‌داند چطور باید بازی کند. با فیلمنامه‌ای تپنده نوشته جز باترورث و جان هنری باترورث، که تاکید بر پیوندها و روابط خانوادگی و داستانی کاملا متفاوت است. روز پرچم توسط ویلیام هوربرگ، جان کیلیک و فرناندو سولیچین تهیه شده است.
همانند بسیاری از فیلم‌های پن، موسیقی متن فیلم مسحور کننده است و شامل تعدادی از آهنگ‌های عالی از ادی ودر ، گلن هنسارد و کت پاور می‌شود.
پن به عنوان یک فیلمساز، درامی شخصیت محور قدرتمند ارایه کرده و روز پرچم نیز به عنوان یکی دیگر از فیلم‌های خوب او ثبت شده است. مترو گلدوین میر حق پخش داخلی فیلم را بر عهده گرفت که در 20 اوت منتشر خواهد کرد.