محمد جلیلوند
دنیای تصویرآنلاین-دنباله سازی در سینمای ایران امر متداولی نبوده که بخش مهمی از آن به ترس تهیه کنندگان از عدم استقبال مردم و بخش دیگر آن به کیفیت پایین فیلمنامه ها بازمی گردد که دست خالقان آثار را برای تولید قسمت های بعدی می بندد. اما در سال های اخیر، شاهد رونق نسبی دنباله سازی در این سینما بوده ایم که گاه به نتایج درخشانی هم ختم شده است. «ماجرای نیمروز:رد خون»ساخته محمدحسین مهدویان شاخص ترین اثر در میان این قبیل تولیدات است که توجه مخاطبان عام و خاص را به خود جلب کرده است. فیلمی که پس از موفقیت همه جانبه قسمت نخست ساخته شد و از قصه ای پروپیمان و ساختار فنی قوی برخوردار بوده است. یکی از مهمترین نقاط قوت دو فیلم ماجرای نیمروز، شخصیت پردازی آن است. ترکیبی درخشان از شخصیت و تیپ-شخصیت که باورپذیری غریبی در آن موج زده و تماشاگر را به بهترین شکل وارد دو دوره ملتهب تاریخ معاصر ایران می کند. این شخصیت های جذاب و فکر شده نیاز به بازیگرانی دارند که توانایی ورود به لایه های درونی را داشته و در به تصویر کشیدنشان صاحب مهارت باشند. اتفاقی که در هر دو فیلم به خوبی رخ داده و مجموعه ای از بازی های درخشان را در آنها شاهد بوده ایم. بدون شک یکی از آنها، جواد عزتی است که در نقش صادق به خوبی جا افتاده و بازی یکسره متفاوتی را در قیاس با دیگر فیلم هایش ارائه کرده است.
مغز متفکر گروه که در سکوت کارش را پیش برده و به همه مظنون است. عزتی این مامور امنیتی جوان را که چند سال پس از ماجراهای ترورهای پس از پیروزی انقلاب، چند سالی پیرتر و باتجربه تر شده را با یک بازی کاملا درونی و با کمترین حرکت ممکن به تصویر کشیده است. در عین حال از دیگر لایه های این شخصیت هم غافل نشده و بخشی از آن را در رابطه اش با کمال به نمایش گذاشته است. دو آدم کاملا متفاوت و متضاد که در یک جبهه و با یک هدف مشترک فعالیت می کنند اما به لحاظ شیوه برخورد فرسنگ ها با هم فاصله دارند. یکی از فرازهای بازیگری عزتی در این فیلم مربوط به سکانس پایانی و جایی است که او برای دستگیری کمال وارد فضای باز مجتمع مسکونی می شود. عزتی تک افتادگی صادق را در اینجا به گونه ای به تصویر کشیده که تماشاگر را برخلاف تمام طول فیلم به سمت خود کشانده و به واکنشی متفاوت وادار می کند.
*جواد عزتی نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد در بخش سینما از جشن حافظ است.