کن لوچ میگوید احترام بیشائبهی برای جاناتان گلیزر قائل است که مساله غزه را در سخنرانی اسکارش برای «منطقه مورد علاقه» مطرح کرد و بیان میکند که گلیزر بسیار شجاع بود که چنین حرفهایی زد.« و من اطمینان داردم که گلیزر تبعات احتمالی حرفهایش را میدانست و همین او را شجاعتر میسازد. من احترام فراوانی برای جاناتان و کارش قائل هستم.»
🔹فیلم آخر کن لوچ ، «بلوط پیر» بزودی در آمریکا اکران میشود و لوچ اعلام کرده که پس از 60 سال این آخرین فیلمش است. کن لوچ هشتاد و هفتاد ساله است و دو نخل طلای جشنواره کن را در کارنامه خود دارد. لوچ میگوید:ـ«فکر میکنم از جنبه سلامتی، ایده رفتن به مکانهای دور احتمالا زیاده روی باشد. شما وقتی کاری را متوقف میکنی که باید متوقف کنی. و من به پایان خط رسیدهام.»
🔹اما کن لوچ تاکید میکند که گفتوگو با رسانهها را که او عادت دارد برای هر فیلمش با آنها صحبت کند تا مسائل اجتماعی را که در آثارش بازتاب میدهد، مطرح نماید،تمام نمیکند. «من به آینده فکر میکنم و تلاش میکنم نوستالژیک نباشم. فیلم نساختن به این معنی نیست که ارتباط با سینما، دانشجویان و کسانی که درباره فیلمها مینویسند، به پایان برسد. و من خوش شانس بودهام که امکانات فراوانی برای انجام کارها وجود دارد که شبیه فیلمسازی است …»
🔹برای کن لوچ که جشن بردن نخستین نخل طلا(برای بادی که در مرغزار میوزد) با یک فنجان چای بود، اوج شش دهه فیلمسازی «دوستیها و روابط شگفتانگیزی» است که ساخته. او هنوز با دیوید بردلی که در «قوش» در سن چهارده سالگی مقابل دوربین خود برد، در ارتباط است. «بردلی حالا در آستانه هفتاد سالگی است اما هنوز یک پسربچه است. ما هر ازگاهی یکدیگر را میبینیم. کارت تبریک کریسمس برای هم میفرستیم. تقریبا درمورد تمام فیلمهایم این رابطهها هست. ارتباط انسانی یکی از چیزهایی است که شما باید مغتنم بشماری.»