تا چند روز دیگر قدیمی‌ترین جشنواره بین‌المللی فیلم اروپا بار دیگر به راه خواهد افتاد و فیلم‌های مهم فصل جوایز امسال در ونیز شناسایی می‌شوند.
معمولا در رسانه‌های سینمایی و برای مخاطبان، جشنواره ونیز و برلین زیر سایه‌ی هیاهوی کن قرار می‌گیرند. اما مرور فیلم‌های مهمی که طی هفتاد و چهار سال گذشته توسط ونیز برگزیده شده اند، اهمیت و تاثیرگذاری این رویداد بزرگ سینمایی را یادآوری می‌کند.
در ادامه به ده فیلم پرسر و صدا و شناخته شده‌ای می‌پردازیم که نشان شیر طلایی ونیز بر روی پوستر آنها حک شده است.
راشومون (1950)/ آکیرا کوروساوا
«راشومون» داستان ساده اما سمبلیکی دارد: سه مسافر درباره‌ی دزدی که متهم به قتلی وحشیانه است بحث می‌کنند. هر کدام نقطه نظر متفاوتی از واقعیت را ارائه می‌دهند. فیلم مفهومی عمیق از امکان صورت‌های متفاوت واقعیت را بیان می‌کند. اثر درخشان کوروساوا بیان عاشقانه‌ای است به سینمای صامت و سینمای مدرن دارد. در ژاپن به فیلم انگ بیش از حد اروپایی بودن زدند و قصد داشتند از جلوی جلوی رسیدنش به ونیز را بگیرند اما خوشبختانه این به اروپا رسید به کوروساوا به عنوان یکی از مهم ترین کارگردانان تاریخ سنما جای گرفت.
بل دو ژور (1967)/ لوییس بونوئل
«زیبای روز» به سازنده‌ی افسانه‌ای‌اش، لوییس بونوئل بزرگترین موفقیت جهانی‌اش را هدیه داد. فیلم خلاصه‌ای است از تمام موضوعاتی که همواره برای بونوئل جالب بوده است. جنسیت انسان، بی منطقی و اهمیت ناخودگاه. ترکیب درست این مضامین جنجال برانگیز و متناقض یکی از اساس برجستگی این فیلم است.
صحرای سرخ(1964)/ میکل آنجلو آنتونیونی
یکی الز مهمترین ویژگی‌های متفاوت صحرای سرخ، از دیگر آثار میکل‌آنجلو آنتونیونی استفاده‌ی خلاقانه این کارگردان بزرگ از رنگ است. استفاده‌اش سایه‌های خاکستری سبز و به خصوص رمز است. آنتونیونی پیش از این با سه گانه‌ی درخشانش «ماجرا»، «شب» و «کسوف» در سطح جهان برجشته بود اما این فیلم لایه‌ی بصری برجسته‌ای به کارنامه‌اش اضافه کرد.
آپاراجیتو (1956)/ ساتیاجیت رای
آپاراجیتو یکی از موثرترین فیلم‌ها در سیر بلوغ صنعت سینمای هند قرن بیستم به شمار می‌آید. فیلم داستان آپوی جوان را روایت می‌کند که با فداکاری‌های مادر بیوه‌اش به دانشگاه کلکته رفته است. ساتیاجیت رای نوآوری بی‌همتا در سینمای هند به شمار می‌رود. «آپاراجیتو» مضامین و سرو شکل فیلم‌های هندی را با سینمای آوانگارد اروپا ترکیب کرده و نتیجه به اثری درخشان تبدیل شده است.
آبی(1993)/ کریستوف کیشلووسکی
«آبی» اولین فیلم از سه گانه‌ی درخشان کریستوف کیشلووسکی است. فیلم با برداشتی عمیق از آزادی دست و پنجه نرم می‌کند آزادی که در رهایی از خاطرات گذشته معنا می‌شود. قدرت اثر در سیر تدریجی احساسات ساکت ابتدای فیلم و توسعه‌ی آن به عواطف غافگیرکننده‌ی انتهایی نهفته است.
نبرد الجزایر(1966)/ گیلو پونته‌کورو
«نبرد الجزایر» رویکردی مستند گونه دارد. توجه افراطی و دقیق به جزییات و سادگی ترکیب‌بندی تصویر که به این رویکرد کمک کرده است. انتخاب فیلم توسط هیئت داوران ونیز جنجال‌های بسیاری را از طرف فرانسوی‌ها ایجاد کرد. اما جدای از این جنجال‌ها فیلم گیلو پونته‌کورور به شدت به دلیل رویکرد مستند گونه‌ی جاری‌اش قابل توجه است.
کوهستان بروکبک(2005) / آنگ لی
آنگ لی در طول دوران کاری‌اش همواره نزاع بین احساس و چارچوب‌های جامعه را مورد بررسی قرار داده. «کوهستان بروکبک» نیز از این قاعده مستثنی نیست. فیلم نزاع بین تمایلات فیزیکی و محدودیت‌های ازدواج را مورد بررسی قرار می‌دهد. صورت بصری فیلم در کنار موسیقی متن به تنش درخشان جاری در فیلم کمک کرده.
کشتی گیر(2008)/ دارن آرونوفسکی
«کشتی‌گیر» آرونوفسکی بازگشت قدرتمندانه میکی رورک پس از چند سال غیبت در سینما است. در تلاشی برای بازگشت به زندگی نرمال، رابین رامزینسکی(میکی رورک) متوجه می‌شود که تمام چیزی که برایش مانده آدرنالین حین انجام مسابقه است. آرونوفسکی فیلم را به شکلی دلسوزانه کارگردانی کرده و آن را به اثری با هیجان زدگی نمایشگرانه تبدیل نکرده است.
میانبرها(1993)/ رابرت آلتمن
«میانبرها» تلاشی است برای اشاره به مضامین برجسته‌ی دهه‌ی هشتاد و نود. مضامینی مانند جنسیت، مرگ، سرنوشت و زندگی. فیلم مانند آثار دیگر آلتمن تحت سلطه‌ی نوعی نابخشودگی و لحنی بدبینانه است. مهارت کارگردانی آلتمن را می‌توان در هدایت بازیگرانی مانند جک لمون، رابرت داونی جونیور، جولین مور، تیم رابینز و فرانسیس مک‌دورمند دانست.
بازگشت(2003)/ آندری زویاگینسف
آندری زویاگینسف اولین فیلمش را در سال 2003 در جشنواره‌ی ونیز به نمایش درآورد و همه را متعجب کرد. «بازگشت» تمثیلی است بدون زمان که در هر عصری می‌تواند معنا پیدا می‌کند. فیلم به گونه‌ای شاعرانه و با سرو شکلی واقع گرا به پژوهشی در باب روانشاسی می‌پردازد. آثار اخیر زویاگیتسف، «لویاتان» و «بی‌عشق» هر دو جزو آثار مهم این سال‌های اخیر است.