بایگانی‌ها

جان وین در ریو براوو متفاوت بود

جان وین در ریو براوو متفاوت بود
جان وین در ریو براوو متفاوت بود

آنجی دیکینسون ، بازیگر مقابل جان وین در «ریو براوو» در این سال‌ها بارها خاطرات شگفت‌انگیز خود از همکاری با «دوک»(جان وین به دوک معروف بود) بیان کرده است. آنجی در فیلم نقش محبوبه بسیار جوان‌تر جان وین را ایفا می‌کرد.
.
سال 1959 جان وین با «ریو براوو» به دنیای وسترن برگشت. پس از «جویندگان» دوک تلاش کرد از ژانر وسترن پرهیز کند و پس از «جویندگان» در هیچ فیلمی حضور نیافت که با استقبال روبرو شود.
.
هوارد هاکس با جان وین به غرب وحشی بازگشت تا «ریو براوو» پاسخی به «نیمروز»(فرد زینه‌مان،1952) باشد.
زینه‌مان به عنوان نمادی از لیست سیاه هالیوود از کمونیست های مظنون در صنعت فیلم دیده می شد. جان وین باور داشت که «نیمروز» فیلمی ضد آمریکایی است و هاوکس از فیلم و کلانتری که دوره راه می‌افتد و از همه دست یاری می‌خواهد، متنفر بود.باری، در فیلم تازه آنها افسانه کابوی بی باک و مرد قانون وظیفه شناس احیا شد.
در «ریو براوو» دین مارتین و ریکی نیلسون هم ایفای نقش می‌کردند. آنجی دینکنسون نود ساله است او 27 ساله بود که مقابل دوک 51 ساله در این فیلم حضور یافت و داستان عاشقانه آنها در فیلم با واکنش منفی تعدادی از منتقدان روبرو شد. آنجی دیکنسون باور دارد که یکی از دلایل ماندگاری «ریو براوو» جان وین است.
«این یکی از نقش‌هایی است که وین در آن بسیار متفاوت است، از این نظر که می‌توانیم واژه ستایش‌برانگیز را می‌توانیم درباره اش بکار ببریم . به اصطلاح او از قلعه دفاع نمی کند. فکر می‌کنم این جنبه‌ای از اوست که در بسیاری از فیلم‌هایش ندیدیم. او از معاشرت با زن جوان لذت می برد. و در حالی که مفتون او است، با والتر برنان نیز ستایش آمیز برخورد می کند . و همراه با دین مارتین و ریکی نلسون جذاب و دوست داشتنی است. بنابراین ما گرما و مهربانی را در او می بینیم که در بسیاری از فیلم های دیگرش نمی بینیم.»
دیکنسون نقش یک زن قوی را ایفا می کند که با وین مواجه می شود.دیکنسون می گوید:« اوه، خب این در فیلمنامه بود. فیلمنامه تنها چیزی نیست که در مورد این فیلم نادیده گرفته شده و کوچک جلوه داده شده. چون بسیار طبیعی به نظر می رسید. شما کلماتی که جولز فورتمن و لی براکت نوشتند، فراموش کردید. فیلم رمانتیک بود. بیلی وایلدر ، ریو براوو را فیلمی تعلیقی خواند .اما تعلیق هم در رمانس وجود داشت.»