ترجمه:اردوان وزیری
پیت هموند، ددلاین
هیروکازو کوره-ادا موفق‌ترین و پرکارترین فیلم‌ساز معاصر ژاپن دوباره به کن برگشته تا از جدیدترین فیلم خود رونمایی کند،بازگشت به ریشه‌های داستان‌گویی ژاپنی‌‌اش و یکی از آثار عالی خود در این زمینه.هیولا که فیلم‌نامه آن را ساکاموتو یوجو نوشته با تمرکز بر خانواده و مضامین انسانی جای درست و دقیقی در مجموعه آثار این استاد مسلم دارد.
هیولا بیش‌تر هم‌تراز فیلم تاثیرگذار مثل پدر مثل پدر که در 2013 موفق به دریافت جایزه داوران کن شد و همچنین دزدان فروشگاه که سال 2018 نخل طلا را دریافت کرد است.در این فیلم آندو ساکورا هنرپیشه دزدان فروشگاه نقش سائوری را بازی می‌کند،
یک مادر بیوه سرسخت و سازش‌ناپذیر که مشغول بزرگ کردن پسرش میناتو است.آن‌گونه که پرده اول فیلم نشان می‌دهد،قرار است میناتو اوقات سختی را در مدرسه ابتدایی خود پشت سر بگذارد.به نظر می‌رسد میناتو از هراس و کج‌خلقی عمیقی رنج می‌برد،رفتار بسیار عجیبی دارد،نمی‌خواهد از تخت‌خواب بیرون بیاید،از یک ماشین در حال حرکت بیرون می‌پرد و رفتار‌های عجیب و غریب دیگری از خود نشان می‌دهد که باعث تعجب مادرش می‌شود.او بالاخره به مادرش توضیح می‌دهد توسط معلمش مورد ضرب و شتم قرار گرفته و معلم به او گفته مغز یک “خوک“ در سرش است و به اشکال دیگر به او توهین کرده است.سائوری دفتر مدیر مدرسه را به هم می‌ریزد و از او توضیح می‌خواهد اما درعوض، معلم پسرش هوری و سایر مسئولان مدرسه ازجمله فوشیما مدیر سرد و نچسب مدرسه عمیقأ از او عذرخواهی می‌کنند ولی سائوری اعتقاد دارد چیزی بیش‌تر از این مسئله در میان است
.با پیشرفت داستان، کوره-ادا برای عریان ساختن جزئیات از شیوه‌ای شبیه به فیلم راشومون(آکیرا کوروساوا) استفاده می‌کند و در سکانس‌هایی که نه فقط به تفسیر و برداشت سائوری از وقایع اختصاص دارد بلکه اتفاقات را از نقطه‌نظر هوری و همچنین میناتو و دوست خوب او یوری، در فیلمی به نمایش می‌گذارد که خودش در رازها و دروغ‌ها پیچیده شده است.حقیقت در نواحی خاکستری و براساس این‌که در هر لحظه برروی کدام کاراکتر تمرکز شده فرود می‌آید.
.در این فیلم نیز خانواده و همچنین تاثیر دیرپای غم و اندوه و دیوارهایی که ما دور خودمان می‌سازیم مثل اغلب آثار کوره-ادا نقش عمده و سهم پررنگی دارد.از سائوری گرفته تا میناتو تا یوری و فوشیما و هوری،تمام این کاراکترها حتی با ابعادی گسترده‌تر از معمول در فیلم‌های کوره-ادا پروش یافته‌اند.در این فیلم به جای این که کوره-ادا و فیلم‌نامه‌نویسش با شوق و علاقه دنبال کشف لایه‌های حقیقت باشند،یک شیوه بیش‌تر پلات‌محور ما را به مسیرهای جداگانه‌ای رهنمون می‌شود اما این روش به اندازه بهترین کارهای فیلم‌ساز که در کشورش می‌گذرد انسانی است.نقش‌آفرینی هر دو هنرپیشه کودک فوق‌العاده است.رابطه آن‌ها و همچنین بررسی دقیق و موشکافانه پیچیده‌گی پسربچه‌های آسیب‌پذیری که در ابتدای دوران شکوفایی زندگی‌شان تروما را تجربه می‌کنند از برخی جهات شبیه فیلم نزدیک(لوکاس دونت) برنده سال گذشته جایزه بزرگ کن است.هیولا همچنین از مزیت اولین همکاری کوره-ادا با ریوچی ساکاموتوی کبیر آهنگساز درگذشته برنده اسکار بهره می‌برد و موسیقی به بهترین شکل ممکن با فضای فیلم هماهنگی دارد.