امید معلم در رادیو گفتگو نظرش را درباره بازگشایی سالن‌های سینما از هجدهم اردیبهشت ماه و اینکه برخی از پردیس‌های سینمایی تمایلی به بازگشایی ندارند، چنین بیان کرد:« چون موضوع بسیار جامعی است , نیاز داریم کمی به گذشته این ماجرا هم بپردازیم که چه اتفاقی در سینمای ایران رخ داده است. این بار با یک بحران جهانی روبه رو هستیم که فقط محدود به سینمای ایران نیست، باید چه راهکاری را پیش می‌گرفتیم؟ در حقیقت من عقیده دارم مدیریت در سینمای ما باری به هر جهت است. متاسفانه ما صبر می‌کنیم تا بحران پیش بیاید و بعد تصمیم می‌گیریم. اولا هیچ استراتژی وجود ندارد. الان اگر از هر مدیر فرهنگی بپرسید که در سال 1405 برای سینمای ایران چه کاری می‌خواهید انجام بدهید؟ هیچ کسی جوابی ندارد. می گویند بگذارید امسال هم بگذرد. خب بدون سیاست کلی نمی‌دانند در کدام جهت پیش می روند.»
.
امید معلم افزود:« مسلما مدیریت بخش دولتی ما مشکلاتی دارد. دولت ما در تمام این سالها نباید در یکسری از بخش‌ها دخالت فرهنگی می کرد. اما متاسفانه این اتفاق افتاد. الان در بحرانی مانند همه گیری دولت ها در همه جای دنیا دخالت و در بحران ها کمک می کنند.اما دولت ما اصلا استراتژی ندارد.»
.
معلم درباره بحران کرونا در سینما گفت:«در بحران کرونا باید یک جلسه هم اندیشی برگزار می کردند. یعنی اهالی سینما ، سینماداران و مسوولان فرهنگی و دولتی جلسه می گذاشتند تا به یک راهکار برسند. تا زمانی که واکسیناسیون در جهان به شکل گسترده تری انجام نشد مساله سینما و سالن ها حل نشده بود.نمونه اش اکران تنت ساخته نولان در سال گذشته بود که ناموفق شد.امسال فیلمی مانند کینگ کونگ فروخت ، در شرایطی که موقعیت بعضی از کشورها به لحاظ همه گیری کرونا بهتر شده بود.»
«مردم در شرایط امن به سالن های سینما برمی گردند.با شرایط فعلی یک هفته سالن ها را باز و دوبار بسته می شوند.»
«سازمان سینمایی به لحاظ ساختاری اشکالاتی دارد که متولی این سازمان باید روند قبلی را ادامه بدهد. الان در آستانه انتخابات همه تمرکزشان روی سیاست و اقتصاد است. کسی حرف از فرهنگ نمی زند. بالاخره کشور ما قدمت فرهنگی دارد. سینمای ایران با تمام اوج و فرودهایش اعتباری در جهان دارد و از ده سینمای مهم جهان است. بدون برنامه ریزی نمی توان فرآیندها را درست کرد. ما نیاز به بازنگری داریم.»
.
امید معلم درادامه درباره مشکلات صاحبان سینما چنین گفت :«سینماداری که دو سال است نتوانسته خرح سینمای خودش را درآورد چرا باید سینمادار بماند؟ سوالم این است که چرا فردی باید بخاطر کار فرهنگی ضرر کند، اما بگوید می خواهم در این حیطه بمانم؟ الان در آمریکا و برادوی همه چی بهم خورده است. در نیویورک اهالی تئاتر اعتراض کردند و دولت بسته های معیشتی به بخش فرهنگ اختصاص داده است.»
«این روند مدیریتی به شخص برنمی گردد بلکه از دیرباز وجود داشته است.»
امید معلم در پاسخ به این سوال که چرا تهیه کنندگان حاضر به اکران فیلم خود در عید فطر نشده اند ، چنین پاسخ داد:« این طبیعی است. در جهان هم چنین شرایطی حاکم است. الان اکران فیلم جیمزباند چندین بار عقب افتاد. مدیران کمپانی ها به این نتیجه رسیدند که اکران این فیلم ها با ضرر همراه است. صاحب سرمایه کالایی دارد که نمی خواهد بابتش ضرر کند.این محافظه کاری در همه جای دنیا شکل گرفته است. اگر سینمای ایران بخواهد دوباره جان بگیرید، حداقل مردم ایران باید 50درصد واکسینه شده باشند.در غیراینصورت ما دور باطلی را مدام تکرار خواهیم کرد. مدام سالن های سینما را باز دوباره می بندیم.به هر حال بزرگترین بحران کشور اقتصادی است.»