“همه ما در اسلام برادر هستیم. هرکسی که مشکلی داشته باشد می تواند برای گفتگو بیاید. ” این سخنان یک امام محلی است که پبشنهاد حمایت به آمنه مادر تنها و دچار مشکل ارائه می دهد ، بدون توجه به اینکه ممکن است دعوت از آمنه به عنوان “برادر” با بیشترین استقبال او روبرو نشود. کمترین مشکل آمنه پرستاری است: دختر 15 ساله او ، ماریا (ریحانه خلیل آلیو) ، باردار است و تمایلی دارد سقط جنین کند. وقتی بعداً ، یک مامای مهربان اعلام کرد که آمنه “اکنون مانند خواهرم است” ، این جمله ساده مانند تأمین اکسیژن تازه برای اوست. در فیلم “لینگوئی” ، یک فیلم شسته رفته و بی سر و صدا از کارگردان باسابقه اهل چاد ، محمد-صالح هارون ، آمنه و ماریا از هر نظر با دنیای مردانه روبرو می شوند.و نحوه برخورد مردان با یک زن موجب تماشای حیرت انگیز می شود.
برای محمد صالح هارون و پس از فیلم فراموش شده و داستانی با موضوع مهاجرت به نام«یک فصل در فرانسه» که شکست خورد،«لینگویی» بازگشتی سرسختانه برای روی فرم آمدن( و رقابت در جشنواره کن) است .
«لینگویی» ممکن است بازگشت کارگردان به حوزه آشنا باشد. اما از جنبه های دیگر حرکتی هیجان انگیز است.اولین فیلم هارون است که به طور واضح روی زنان تمرکز کرده:شاید تصادفی است که در(سکانس های) ملودرام نسبت به فیلم های قبلی اش الکن است، اگرچه با توجه به تغییر و تحولات، «لینگویی» به همان اندازه که گوش می‌دهد، صحبت می کند.
ایده دختر نوجوانی که نومیدانه دنبال سقط جنین در چنین کشوری است شاید «لینگویی» را همسو با فیلم های « 4ماه،3 هفته و 2 روز» ساخته کریستین مونجیو و «هرگز بندرت گاهی همیشه» نشان بدهد.
در «لینگویی» آزادی زنان گاهی به صورت پنهانی تایید می‌شود اما در پسزمینه محو نمی شود.