لئوس کاراکس کارگردان،تهیه‌کننده و منتقد فرانسوی متولد سال ۱۹۶۰ است
اولین فیلم بلند کاراکس«پسران دختران را ملاقات می‌کنند»(۱۹۸۴) و فیلم بعدی او «خون ناپاک»(۱۹۸۶) است که با آن کمی شناخته شد.
«عشاق پون‌ناف»(۱۹۹۱) اولین فیلم موفق تجاری اوست که داستان عاشقانه میان دو هنرمند بی‌خانمان را روایت می‌کند.
«پولا ایکس»(۱۹۹۹) اقتباسی است از کتابی به نام «,پی‌یر»که در قرن هجدهم منتشر شده اما کاراکس داستان را به اروپای قرن بیستم می‌آورد.
کاراکس کارگردانی کم‌کار است.پس از سیزده سال «موتورهای مقدس»را در سال ۲۰۱۲ ساخت که تصویری سوررئالیستی از بدلکاران بازیگری است.
خبر ساخت«آنت» سال ۲۰۱۵ منتشر شد .آن زمان خبر ساخت فیلم با حضور نام‌های دیگری در رسانه‌ها مطرح شد.
لئوس کاراکس اواخردهه هفتاد میلادی وارد مجله کایه دو سینما شد. آن زمان سرژ دنی سردبیر بود. اولین نقدی که کاراکس نوشت برای فیلم سیلوستر استالونه paradise Alley بود.
کاراکس سال۱۹۷۹ یک فیلم کوتاه ساخت و سپس وارد عرصه فیلمسازی فیلم بلند شد.
او معمولا از روی فیلمنامه آماده فیلم نمی‌سازد. کاراکس با یک ایده و چند شخصیت فیلمبرداری را شروع می‌کند و داستان طی فیلم برداری قوام پیدا می‌کند. این ویژگی باعث شده که گاهی بودجه های فیلم های او ته بکشند.
کاراکس را می‌توان نابغه‌ی بدفهمیده شده دانست.روش کاری او سبب شده میان او و بازیگران فاصله بیافتد.چون کار با او سخت جلو می‌رود
نمایش فیلم «آنت» به عنوان افتتاحیه جشنواره جهانی کن با پنج دقیقه تشویق تماشاگران روبرو شد.
فیلم جدید لیوس کاراکس یک اپرای پاپ با داستان و موسیقی از گروه دو نفره اسپارکس است.فیلم لحظات سوررئال دارد.
ایانا موری، منتقد می‌نویسد:« من فکر کردم آدام درایور یک استندآپ کمدی به سبک بو برنام انجام می‌دهد و داشتن یک بچه ربات ترسناک با حضور ماریون کوتیار عجیب بود اما “آنت” بهتر از اینها بود.هنوز نمی دانم فیلم را دوست دارم اما من به جسارت احترام می گذارم.”
استیو پوند در سایت د رپ در ریویوی که درباره فیلم نوشته، چنین توضیح می دهد:« وقتی 9 سال پیش “موتورهای مقدس ” در جشنواره به نمایش درآمد ، یک شوک اساسی بود به قلب خشکیده بسیاری از فیلم های دیگر . آن فیلم علی رغم اینکه محبوب منتقدان است ، اما واکنش ها و دو دستگی هایی زیادی میان منتقدان در کن به وجود آورد. اما “آنت” کاملاً به سطح دیوانگی فیلم قبلی او نمی رسد.»
.
دیوید الریش در ایندی وایر نوشت:« لئوس کاراکس موزیکال درخشان را در مورد اینکه چگونه مردان منفور نمی توانند عشق را بپذیرند ساخته است.»
.
جفری مکنب در ایندیپندنت می‌نویسد:« در آنت بیشتر به جای حرف زدن، آواز می خوانند .فیلم یک صحنه طوفانی ملودراماتیک و وحشیانه دارد. جالبترین ایده این است که نوزاد تازه متولد شده ، آنت ، را به عنوان یک عروسک به تصویر کشیده – رویکردی معمول کاراکس برای خلع سلاح و مشوش کردن تماشاگران است.»