فرناز خزاعی
هادی حجازی‌فر در دومین فیلم سینمایی‌اش (پس از مزرعه پدری) در قامت تمام و کمال یک قهرمان به مخاطبان سینما معرفی شد؛ احمد متوسلیان. محمدحسین مهدویان پس از مجموعهٔ آخرین روزهای زمستان، اولین فیلم سینمایی خود، «ایستاده در غبار» را با همان سبک دربارهٔ احمد متوسلیان ساخت و حجازی‌فر از همه نظر در این فیلم درخشید و تصویری تاثیرگذار و البته ماندگار از متوسلیان برای مخاطبان ساخت. حجازی‌فر در «ماجرای نیمروز » و «لاتاری» جایگاه خود را چه در میان منتقدان و چه در میان مخاطبان تثبیت کرد. حجازی‌فر در چند فیلم راه چندین ساله را پیمود و هر بار سطح توقع مخاطبان را از خود بالا و بالاتر برد و مرزهای بازیگری‌اش را جابه‌جا کرد و توسعه بخشید. حجازی‌فر به همان اندازه که در نقش احمد متوسلیان (ایستاده در غبار) و کمال (ماجرای نیمروز) به چشم آمد، در نقش‌های کوتاهی چون فیلم‌های «آستیگمات» و «دارکوب» هم در ذهن مخاطب به حد کافی تاثیرگذار بود. حجازی‌فر به سرعت و با چند فیلم در صدر فهرست نام‌های بازیگرانی قرار گرفت که طول نقش تاثیر چندانی در دیده شدن او نداشت بلکه او با شناخت درست و نزدیک شدن به شخصیت، چنان عمقی به نقش می‌بخشد و جزییاتی از وجود و توانایی‌های خودش را به آن اضافه می‌کند که مخاطب کوتاه‌ترین نقش‌های او را نیز به ذهن می‌سپارد. حجازی‌فر در بازیگری و انتخاب نقش قدرت پذیرش ریسک را داشته (و دارد). وی حتی فیلم ضعیفی همچون کاتیوشا (علی عطشانی) را در کارنامه‌اش دارد و به نظر می‌رسد به دنبال تجربهٔ بازی در نقشی کمدی به سراغ چنین فیلمی رفته که به دلیل ضعف آشکار فیلم‌نامه (و البته شخصیت‌پردازی ضعیف) تلاش‌های حچازی‌فر در کنار احمد مهران‌فر راه به جایی نبرد و فیلم به یک شکست در کارنامهٔ کاری عواملش تبدیل شد.
توانایی‌های هادی حجازی‌فر به همین چند سطر محدود نمی‌شود، او در سریال «ممنوعه» (با تمام ضعف‌هایی که در سریال شاهد بودیم) باز هم بالاتر از سطح اثر ظاهر شد به حدی که مخاطب در لحظاتی با وجود خطا و اشتباه علنی و حتی غیرقابل‌بخششی که مرتکب شده بود باز هم با خسرو کنار می‌آمد و حتی ممکن بود برایش دلسوزی کند و همهٔ این‌ها از جدیت و تلاش مستمر حجازی‌فر در کارش سرچشمه می‌گیرد. آتابای نقطهٔ عطف کارنامهٔ قابل‌دفاع هادی حجازی‌فر به حساب می‌آید و او چنان شخصیت کاظم را با جزییات و باورپذیر به تصویر کشیده که انگار کاظم سال‌هاست در وجود حجازی‌فر پنهان بوده و او کم‌کم کاظم را در ذهنش خلق کرده. از همینرو بازی در این نقش یکی از نقاط درخشان کارنامهٔ حجازی‌فرست. حجازی‌فر در جایگاه یکی از نویسندگان فیلم‌نامه «آتابای» تک‌تک شخصیت‌های فیلم (و در راس آن‌ها کاظم) را به بهترین شکل ممکن خلق کرده و به دلیل شناخت دقیق و درستی که از شخصیت آتابای، پیشینه و ارتباطاتش داشته بنابراین بهترین گزینه برای بازی در نقش کاظم بوده و به کم‌نقص‌ترین شکل از پس ایفای چنین نقش دشواری برآمده است.
.
هادی حجازی‌فر همواره در مسیر بازیگری‌اش (چه در آثار موفق و چه در آثار ناموفق) مخاطب را به بازی‌های بالاتر از سطح معمول بازیگری ایران عادت داده بنابراین حتی اگر لحن تند و تیز، عصبی شدن‌های ناگهانی، بالا و پایین شدن تن صدا و تغییر زبان به زبان مادری متناسب با نقش (از نقاط قوت بازی او در دو قسمت ماجرای نیمروز) را به عنوان مشخصه‌های اصلی بازیگری‌اش در نظر بگیریم با توجه به این‌که حجازی‌فر هر بار به تناسب فیلم و شخصیتی که بازی می‌کند به موقع و در نقطهٔ درست آن‌ها را به کار می‌گیرد، هرگز برای مخاطب به بازیگری با جنس بازی تکراری تبدیل نشده (و در صورت ادامهٔ این روند، نخواهد شد). این توانایی استفادهٔ به‌جا و به‌موقع از مشخصه‌های تکراری (که به راحتی و با اندکی لغزش می‌تواند به جای نقطهٔ قوت بازیگر به نقطه ضعف او تبدیل شود) به پیشینه و تجربهٔ حجازی‌فر در عرصهٔ تیاتر بازمی‌گردد.
حجازی‌فر پس از چند تجربهٔ کارگردانی در تیاتر و البته موفقیت به عنوان یکی از نویسندگان فیلم‌نامهٔ آتابای (نیکی کریمی) این‌بار به سراغ مینی‌سریال عاشورا رفته که نگارش فیلم‌نامه (با همکاری ابراهیم امینی) و کارگردانی آن را به عهده داشته و ممکن است محصول نهایی یادآور اولین همکاری مهدویان و حجازی‌فر باشد. از دل این مینی‌سریال، فیلم «موقعیت مهدی» تدوین شده است. فیلم به بخشی از زندگی و حضور برادران باکری (مهدی و حمید) در جنگ می‌پردازد و حجازی‌فر بازی در نقش مهدی باکری را در این فیلم به عهده دارد. موقعیت مهدی می‌تواند گام بلندی در ادامهٔ مسیر تازه (و البته روشن) کارنامهٔ کاری حجازی‌فر باشد، مسیری که با آتابای آغاز شد و در صورت موفقیت موقعیت مهدی، می‌تواند همچنان تداوم داشته باشد.
آتابای در سکانسی از فیلم به سیما (سحر دولتشاهی) می‌گوید”طبیعیت ساعت داره، به موقع رسیدیم”. این همان اتفاقی‌ست که در بازیگری هم می‌افتد. باید به موقع و در وقت درست برسی تا دیده شوی و در ذهن مخاطبان سینما بمانی. حجازی‌فر در سال‌های فعالیتش در سینما به تعدادی از نقش‌های مهمی که ایفا کرده در موقعیت و زمان مناسب رسیده و از همین رو می‌توان به آیندهٔ کاری او همچنان امیدوار بود. هرچند درخشش حجازی‌فر در چند فیلم بارها از سوی جشنواره فیلم فجر نادیده گرفته شد اما حجازی‌فر از تلاش و تجربه دست نکشیده و به راهش ادامه داده، راهی که روشن به نظر می‌رسد.