بدون در نظر گرفتن نقدهای اغراق آمیز، لین رمزی در طول فعالیت حرفه‌ای خود آثار قابل تأمل و باکیفیتی که از جمله آن‌ها می‌توان به «شکارچی موش» اشاره کرد ساخته است. از این کارگردان اسکاتلندی فیلم «تو هیچ وقت واقعاً این‌جا نبودی» با نقش آفرینی خوآکین فینیکس به عنوان آخرین فیلم بخش مسابقه جشنواره کن امسال به نمایش درآمد و با استقبال ناگهانی‌ای مواجه شد.
در کنفرانس خبری فیلم لین رمزی در جواب خبرنگاری که با توجه به کیفیت فنی بالای فیلمش از علاقه‌ی او برای ساخت فیلم‌های ابرقهرمانی پرسید گفت: «من شدیداً علاقه به ساخت فیلم ابرقهرمانی دارم، من عاشق کمیک بوک هستم، در کودکی کمیک بوک‌های زیادی خواندم، اما تا به حال چنین پیشنهادی به من نشده است.»
پروسه ساخت «تو هیچ وقت واقعاً این‌جا نبودی» بسیار سریع صورت گرفت طوری که رمزی تا چند ساعت قبل از شروع تولید هنوز درحال نوشتن فیلم‌نامه بوده و حتی یک هفته قبل از اکران در اتاق تدوین هم مشغول اضافه کردن چند ترک از ردیوهد و جان گرینوود به فیلم بوده است! خوآکین فینیکس می‌گوید: «همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد. من قصد انجام پروژه دیگری را داشتم که کنسل شد، من از قبل با رمزی صحبت کرده بودم، به او گفتم که آیا مطمئن است که دو ماهه این پروژه جمع می‌شود؟ او هم گفت بله. گفتم تو واقعاً می‌توانی این‌قدر سریع فیلم بسازی؟ و دیدیم که توانست!»
فیلم تریلری است در مورد یک سرباز آمریکایی از جنگ برگشته به نام جو با بازی خوآکین فینیکس است که به‌عنوان مزدور خصوصی فعالیت می‌کند و دختران جوانی که ربوده شده و مورد آزار و سوءاستفاده قرار گرفته‌اند را به خانواده‌هایشان باز می‌گرداند. سکانس‌های دقیق و فوق‌العاده تماشاگرپسند فیلم علاوه بر اثبات توانایی‌های کارگردان نشان‌دهنده‌ی دید عمیق او در مقوله‌ی تجاری‌سازی در عین حفظ ارزش هنری اثر است که به هیچ‌عنوان از جنس دهن‌کجی و اداهای معمول فیلم‌سازان مستقل به هالیوود نبوده و همگی نشان از هوش و استعداد بالای رمزی است.
رمزی: «من تصور می‌کنم تمام فیلم‌سازان یا حداقل فیلم‌سازان مورد علاقه‌ی من به شرایط انسانی و سرشت بقا طلبانه‌اش توجه ویژه‌ای دارند. تراماها و زخم‌های روحی بخش مهمی از همین شرایط هستند، من دوست دارم که به کشف کاراکترهای گوناگون بپردازم، حفره‌های وجودشان را ببینم و زیبایی‌هایشان را درک کنم و با جنبه‌های مختلف شخصیت‌شان زندگی کنم. فیلم‌سازی یکی از بهترین روش‌ها برای ارضای کنجکاوی‌های من است.»
اما ایفای نقش جو بار دیگر فینیکس را با چالش جدی جسمانی مواجه کرد، او برای اینکه یک سرباز کهنه‌کار را به تصویر کشد ملزوم به داشتن عضلاتی ورزیده شده بود. علاوه بر فیزیک مناسب، فینیکس اجرای تحسین برانگیزی را به نماش گذاشته که از شانس‌های اصلی جایزه بازیگری کن محسوب می‌شود. فینیکس: «برای این فیلم خاص، هرچیز من را صدا می‌زنند همان هستم! پروسه خاصی برای آن در ذهن نداشتم. هوشیاری زیاد و فکر کردن در ایفای یک نقش کمک زیادی به من نمی‌کند، مهم‌ترین چیز برای من سر صحنه حس کردن است، من خجالتی هستم، اگر بتوانم با همبازی‌هایم حس مد نظرم را پیدا کنم خوب است و راحت کارم را انجام می‌دهم، در غیر این صورت حتی نمی‌توانم در چشم‌هایشان نگاه کنم! بازی من فقط به مود و حس و حال همان لحظه‌ام بستگی دارد. در این کیس می‌توانم بگویم ما بیش‌تر اوقات شوخی می‌کردیم و می‌خندیدیم، حتی در زمان استراحت رمزی ناگهان وارد تریلر من می‌شد و کاراوکی می‌خواند!»