محمد جلیلوند
دنیای تصویر آنلاین-همه ساله فیلم های مختلفی در ژانرهای گوناگون ساخته و به نمایش عمومی در می‌آیند که هر یک از آنها مخاطبان پروپاقرص خود را دارند.همین امر هم سبب تنوع تولیدات سینمایی شده و آن را از دایره تکرار دور می کند.آسیبی که سینمای ایران از آن مصون نمانده و در سال های اخیر هم شدت بیشتری به خود گرفته است.چرا که محصولات سال های اخیر این سینما به یکی دو ژانر و ساب ژانر محدود شده و سایر ژانرها بخش بسیار اندکی را به خود اختصاص داده اند.از جمله آنها می توان به ژانر ورزشی اشاره کرد که در سینمای جهان به خصوص هالیوود،جایگاه محکمی داشته و برخی از بهترین فیلم های تاریخ سینما را هم در خود جای داده است.از فیلم هایی همچون: «کسی آن بالا مرا دوست دارد» و «راکی» تا «گاو خشمگین» و ..که اغلب در گیشه هم با موفقیت های چشمگیر روبرو شده اند.اما در سینمای ایران با اندک فیلم های ورزشی روبرو می شویم که تقریبا هیچ‌کدام هم فیلم‌هایی ماندگار نبوده و تنها گاهی در گیشه بسیار موفق بوده‌اند که «یاس‌های وحشی» ساخته محسن محسنی نسب یکی از مهمترین آنها محسوب می شود.
«عرق سرد» ساخته سهیل بیرقی تازه ترین نمونه در این ژانر است که مهرماه سال جاری به نمایش درآمده و حواشی زیادی هم درمورد عدم اکران آن در سینماهای وابسته به حوزه هنری به وجود آمده است.در عین حال «عرق سرد» از آن دسته فیلم هایی است که براساس یک ماجرای واقعی شکل گرفته که این هم نمونه های قابل اعتنای زیادی در سینمای ایران ندارد.نیلوفر اردلان که در تیم ملی فوتسال بانوان ایران مهره ای کلیدی به حساب می آمد،از سوی همسرش که مجری برنامه های ورزشی شبکه ورزش است ممنوع الخروج شده و حاشیه ها و بحث های زیادی را در فضاهای مجازی کشور به وجود آورد.بیرقی در «عرق سرد» سراغ همین اتفاق رفته و قصه خود را بر این اساس شکل داده است.فیلم داستان افروز اردستانی ستاره تیم فوتسال بانوان ایران است که در آستانه حضور در فینال بازی های آسیایی از طرف همسرش ممنوع الخروج شده و قادر به همراهی تیم نیست و این در حالی است که همسر افروز(یاسر شاه حسینی)خود مجری شناخته شده ای در عرصه تلویزیون است.بیرقی شروع خوب و پرتحرکی را برای فیلمش تدارک دیده که در همان چند دقیقه نخست تماشاگر را با قهرمان فیلم(افروز)همراه می کند.موضوعی که در فیلم هایی از جنس «عرق سرد» که قهرمان محور است،حیاتی و بسیار مهم بوده و در اینجا هم بسیار به کمک فیلم فوق آمده است.در این سکانس افروز به عنوان مهره ای کلیدی وارد زمین شده و تیم ملی هم در نهایت با گل او به مسابقه فینال می رسد.همچنین از خلال آن با افروز و مسیح در کنار سرپرست تیم(مهرانه نوری)آشنا می شویم که هر کدام در پیشبرد داستان نقش پررنگی دارند.اجازه خروج ندادن یاسر شاه حسینی به همسرش افروز،نقطه عطف پرده نخست فیلمنامه به حساب می آید که به درستی سرجایش قرار گرفته و بحرانی را رقم می زند که در ادامه بزرگ و بزرگ تر می شود.در پرده میانی،افروز در مقام قهرمان فیلم به دنبال پیدا کردن راه حلی برای حل مشکل خروجی اش می گردد و در این مسیر وارد یک بازی با یاسر می شود آن هم در حالی که یک سال گذشته را با او زیر یک سقف نگذرانده است.یکی دیگر از سکانس های مهم فیلم هم سکانس حضور افروز در خانه مشترکش با یاسر است که فیلمساز مفاهیم مورد نظر خود را با ظرافت خاصی به مخاطبان خود منتقل کرده و از کنار خطوط قرمز عبور می کند.اما مشکل اصلی فیلم جایی است که یاسر اجازه نامه کتبی ای که به افروز داده را پاره می کند که در ادامه به خشم وحشتناک افروز و کتک کاری اش با یاسر منجر می شود.این در حالی است که اجازه نامه های محضری اساسا در دفتر اصلی ثبت شده و پاره شدن رونوشت آن تاثیری در سند امضا شده در دفترخانه ندارد.همچنین در پرده میانی با شخصیت هایی همچون:وکیل افروز آشنا می شویم که از راه های مختلف سعی در احقاق حق موکل خود دارد اما در این راه بیش از آن که به ماده و قانون حقوقی متکی باشد روی موج فضای مجازی سوار می شود!.در نتیجه این شخصیت هم از یک تیپ فراتر نرفته و با وجود بازی دلنشین لیلی رشیدی،این نقش هم از یک تیپ کلیشه شده فراتر نمی رود.یاسر شاه حسینی هم یک تیپ-شخصیت است که از پیچیدگی های نسبتا خوبی برخوردار است و به عنوان یک ضد قهرمان متقاعدکننده به نظر می رسد.به خصوص در سکانس هایی که با افروز زیر یک سقف هستند که بیرقی با ظرافت و زیرکی خاصی به خلاهای موجود در رابطه این دو پرداخته است.با همه اینها «عرق سرد» فیلمی متعلق به افروز است که فیلمنامه براساس او شکل گرفته و او عامل پیش برنده داستان به حساب می آید.کنشمندی در این شخصیت نکته ای کلیدی است که در نهایت او را به تماس تلفنی با برنامه زنده همسرش در انتهای فیلم وادار می کند.بیرقی در قیاس با فیلم اولش(من)که آن هم زن محور بود،کارگردان موفق تری نشان داده و ریتم خوبی بر فیلمش حاکم کرده است که نمونه آن را در سکانس افتتاح فیلم شاهد هستیم.او برای انتخاب نقش اولش فیلمش قطعا گزینه های زیادی آن هم در بین بازیگران حرفه ای سینمای ایران و در محدوده سنی سی سال نداشته و به همین خاطر هم سراغ باران کوثری رفته که دم دست ترین گزینه برای ایفای نقش های اینچنینی به نظر می رسد.البته کوثری از عهده اجرای نقش برآمده و گاه تک لحظات درخشانی هم در بازی اش به چشم می خورد.امیر جدیدی یکی از دورترین گزینه ها برای ایفای نقش یاسر شاه حسینی بوده که با وجود تلاش بسیار نتوانسته بازی درخشانی را ارائه کند.در میان نقش های مکمل هم سحر دولتشاهی در نقش سرپرست تیم(مهرانه نوری)بازی فوق العاده ای را ارائه کرده که کاملا هم به باور مخاطبانش می نشیند.