به نقل از بخش سینمای ایران ماهنامه دنیای تصویر، شماره 266
خبر خوشي براي سينماي ايران نيست که يکي از کارگردانان پولسازش سال ها است فيلم پرمخاطبي نساخته و به جايش به حجم فعاليت هايش افزوده است. کمال تبريزي که با فيلم هايي چون ليلي با من است، فرش باد، شيدا و مارمولک تا اوايل دهه هفتاد رگ خواب مخاطب در دست اش بود سال 1382 با مارمولک به رکورد يک ميليون و ششصد هزار تماشاگر رسيد تا اين فيلم با اکران کوتاه اش همچنان پرمخاطب ترين فيلم کارنامه اش باشد. بعد از اين فيلم اما کمال تبريزي قدم به قدم از روزهاي خوب اش فاصله گرفت. از مورد خاص يک تکه نان و سريال شهريار اگر بگذريم. قدم بعدي کمال تبريزي در سينما و تلويزيون براي جذب مخاطب هميشه پاي يک زن در ميان است بود؛ فيلمي که با حضور مهران مديري و گلشيفته فراهاني بازيگران محبوب آن سال ها و موضوع ملتهب اش نتوانست حتي به رکورد مارمولک نزديک شود هرچند از فيلم هاي موفق تبريزي در گيشه بود. کمال تبريزي بعد از اين فيلم دوباره سراغ سريال سازي رفت و مدتي مشغول ساخت سرزمين کهن بود و در قدم بعدي اش در سينما فيلمنامه اي از پيمان قاسم خاني را با بازي رضا عطاران جلو دوربين برد؛ طبقه حساس با وجود فروش مناسب اش اما باز هم براي کمال تبريزي يک افت بود و با نهصد هزار مخاطب باز هم ريزش مخاطب در فيلم هاي اين کارگردان را نشان مي داد. کمال تبريزي بعد از اين فيلم سراغ ساخت سريال کمدي ابله در شبکه خانگي رفت؛ سريالي که باز هم ناکامي ديگري در جذب مخاطب بود و نتوانست موفقيتي براي اين کارگردان به دنبال داشته باشد.
سال 1394 از کمال تبريزي يک فيلم جديد و يک فيلم توقيف شده اکران شد. افت مخاطبان فيلم هاي اين کارگردان با اکران اين دو فيلم به مرز خطر رسيد و هر دوي اين فيلم ها شکست تجاري خوردند و روي هم دويست هزار مخاطب نداشتند. دونده زمين در سال 1395 بعد از چند سال در گروه هنر و تجربه اکران شد. اما اين فيلم هم به نسبت ديگر فيلم ها هنر و تجربه در جذب مخاطب موفق نبود و تا امروز تنها هزار و دويست نفر به تماشاي آن نشسته اند. فيلم اخير کمال تبريزي يعني امکان مينا تکميل افت چند ساله او در جذب مخاطب است؛ فيلمي که در ماه اول اکران اش تنها سي و پنج هزار مخاطب داشته و بعيد است تا پايان اکران به بيش از شصت هزار مخاطب برسد.
