سحر عصرآزاد:
«بي همه چيز» سومين فيلم سينمايي محسن قرايي پس از كارگرداني مشترك «خسته نباشيد» و «سد معبر» است. فيلمي كه سويه ادبي آن با اقتباس از نمايشنامه «ملاقات با بانوي سالخورده» دورنمات برجسته شده است.
اين فيلمنامه اقتباسي به قلم محمد داوودي و قرايي به نگارش درآمده كه به جهت رويكرد به يك اثر ادبي مهم واجد ريسك و آزمون و خطا است. اما اين ريسك در سينمايي كردن نمايشنامه و مهمتر از آن؛ ايرانيزه كردن اثر اوليه، جواب داده و با فيلمنامه و فيلمي چندلايه روبرو هستيم.
فيلم در جغرافيايي بي نام كه توسط ريل قطار نشانه گذاري شده، در مقطعي شناسنامه دار از گذشته مي گذرد و مردم يك روستا را در مراسم استقبال از يك ميهمان ويژه به تصوير مي كشد. از خلال اين مراسم است كه كدهايي از گذشته ارائه شده و راز گذشته و ارتباط كاراكترها در گذشته و حال به تدريج آشكار مي شود كه طنزي موجز و بجا به همراه دارد.
قرائي در اولين گام توانسته اين اجتماع كوچك و نمادين را واجد هويت كند و از دل اين هويت مندي به اتمسفر جاري بين آنها عمق و روح ببخشد. لي لي و امير به عنوان دو سويه اين رازِ به ظاهر پنهان، پس از سال ها در كنار هم قرار گرفته و پرده از گذشته مشترك خود برمي دارند. به اين ترتيب انگيزه و هدف اصلي زن براي سفر به روستاي زادگاهش برملا مي شود.
فيلم زمان طولاني 2 ساعت را براي بسط و گسترش درام محوري و معرفي و طرح انگيزه كاراكترهاي اصلي و فرعي متعدد خود صرف مي كند و بر اين بستر آن را ارزشگذاري مي كند. در واقع همين مواجهه مردم روستا با تغيير وضعيت و انتخاب ها متضاد آنها است كه رفتار گذشته و حال آنها به نقد مي كشد.
تركيب طلايي بازيگران فيلم از زوج هديه تهراني و پرويز پرستويي تا هادي حجازي فر، بابك كريمي، فريد سجادي حسيني و مهتاب نصيرپور در كنار بازيگران فرعي تر، تصويري ملموس و باورپذير از روابط به هم پيچيده جاري در قصه ثبت كرده اند.
محسن قرائي در «بي همه چيز» علاوه بر رويكرد به يك اثر ادبي و تلاش براي ايرانيزه كردن آن، يك فيلم تمثيلي و چندلايه با قابليت ارجاع به تاريخ روزگار خود ساخته كه همچون يك رمان جذاب، با حوصله تور قصه اش را پهن و مخاطب را با لايه هاي زيرين اثر همراه مي كند.