ترجمه: آذین شریعتی
دنیای تصویرآنلاین-«شیشه» آخرین قسمت از سه‌گانه «خط 177 شرقی» بعد از «شکست ناپذیر» و «شکاف» است که نویسندگی، تهیه کنندگی و کارگردانی آن را ام نایت شیامالان بر‌عهده دارد. بروس ویلیس، ساموئل ال جکسون، اسپنسر تریت کلارک و چارلین وودرد دوباره در نقش‌‌هایی که در «شکست ناپذیر» بازی کردند و آنیا تیلور جوی و جیمز مک‌آوی هم با کاراکتر‌های «شکاف» در این فیلم ظاهر شده‌اند. آدام دیوید تامپسون و لوک کربی از جمله بازیگران جدید فیلم هستند.
فیلمبرداری اصلی از دوم اکتبر 2017 در فیلادلفیا بعد از یک هفته تمرین، آغاز شد. 12 دسامبر 2017 شیامالان اعلام کرد چهار صحنه باقی‌مانده که آن‌ها را ژانویه 2018 فیلمبرداری خوهد کرد.
صحنه‌های استفاده نشده از «شکست ناپذیر» در سکانس‌های فلاش‌بک این فیلم استفاده شدند.
«شیشه» 18 ژانویه 2019 توسط «یونیورسال پیکچرز» در ایالات متحده و «والت دیزنی استودیوز» در سطح جهان اکران شد.
فیلم بازخورد‌ها و نقد‌های متفاوتی دریافت کرد. به عقیده بسیاری فیلم، سطحی و بدون حس و هیجان و نقطه اوج است ولی در عین حال از بازی‌ها (خصوصاً مک‌آوی و جکسون) و ارزش سرگرم کنندگی نیمه اول فیلم تقدیر کردند.
«گلس/شیشه» تا 22 ژانویه 2019 توانست 50.3 میلیون دلار در ایالات متحده و کانادا و 50.2 میلیون دلار در سایر کشور‌ها فروش کند و با فروش 16 میلیون دلاری در روز اول اکران رکرود فروش فیلم‌های شیامالان را شکست.
وست دیلن توردسون، آهنگساز «شکاف»، موسیقی این فیلم را ساخته است. او برای این کار از تم‌های موسیقی متن «شکسنت ناپذیر» اثر جیمز نیوتون هوارد و همینطور موسیقی «شکاف» استفاده کرده است.
ام نایت شیامالان در این فیلم دوباره در نقش جی، مامور انتظامات آپارتمان دکتر فلچر در «شکست ناپذیر» ظاهر می‌شود.
شیشه / Glass
کارگردان: ام نایت شیامالان، تهیه کننده: ام نایت شیامالان، جیسون بلوم، مارک بین‌استاک، اشوین راجان، فیلمنامه: ام نایت شیامالان، مدیر فیلمبرداری: مایک گیولاکیس، تدوین: لوک کیروکی، بلو موری، موسیقی: وست دیلن توردسان، محصول: بلایندینگ اج پیکچرز، بلام‌هاوس پروداکشنز، پخش: پونیورسال پیکچرز (آمریکا)، والت دیزنی استودیوز موشن پیکچرز (بین‌المللی)، تاریح پخش: 12 ژانویه 2019، زمان فیلم: 129 دقیقه، هزینه تولید: 20 میلیون دلار، فروش گیشه: 104 میلیون دلار
بازیگران: جیمز مک‌آوی (کوین وندل)، بروس ویلیس (دیوید دان)، ساموئل ال جکسون (الایجا پرایس)، سارا پالسون (دکتر الی استپل)، آنیا تیلور جوی (کیسی کوک، اسپنسر تریت کلارک (جوزف دان)، پارلین ودرد (خانم پرایس)، لوک کربی (پیرس)
خلاصه داستان:
دیوید دان همراه با رقیب سابقش و یک بیمار چند شخصیتی در یک آسایشگاه روانی گیر افتاده است و بایدخودش را از دست روانپزشکی خلاص کند که می‌خواهد ثابت کند این سه نفر از هیچ قدرت ابرقهرمانی برخوردار نیستند.
واکنش منتقدان:
فیلم توانست در سایت «راتن تومیتوز» بر مبنای 279 نقد انجام شده، نظر مثبت 37% منتقدان را با میانگین امتیاز 5.1 از 10 بدست آورد. این سایت نوشت: « شیشه» در دنیای به هم پیچیده اش، بارقه‌هایی از ام نایت شیامالان را انعکاس می‌دهد، اما در‌نهایت این فیلم نتیجه‌گیری ناامید‌کننده‌ای است برای کارگردان و فیلمنامه‌نویسی که مدت‌ها برای این سه‌گانه وقت گذاشته است.»
در سایت «متاکریتیک» فیلم امتیاز 42 از 100 را بر مبنای 48 نقد بدست آورد که نشان‌دهنده «نقد‌های متوسط یا مختلط» است.
مخاطبان «سینما اسکور» بر مبنای امتیاز A+تا F به فیلم امتیاز B- دادند، کمتر از «شکاف» که امتیاز B+ را بدست آورده بود و بیشتر از «شکست ناپذیر» که از مخاطبان «سینما اسکور» امتیاز C را گرفته بود. 70% مخاطبان «پست ترک» به فیلم رای مثبت دادند و 49% فیلم را قطعاً پیشنهاد کردند.
دیوید ارلیچ از «ایندی وایر» این فیلم را نا‌امید‌کننده‌ترین فیلم کارنامه کاری شیامالان و لایق امتیاز C – می‌داند و می‌نویسد: «مشکل «شیشه» این نیست که خالقش انعکاس خودش را در هر گوشه از کار می‌بیند یا اینکه فیلمش را از شکل می‌اندازد تا تمثیلی باشد برای مراحل مختلف دوران پرفرازونشیب فیلمسازی‌اش و در این راه از حد هم می‌گذرد، بلکه مشکل «شیشه» این است که داستان فرامتنی جذاب و سوال برانگیزی که شیامالان تعریف میکند بسیار قوی‌تر و دلپذیرتر از داستان احمق‌هایی است که در متن می‌گوید.»
اون گلایبرمن در «ورایتی» نوشت: «خیلی خوب است که ببینیم شیامالان مثل سابق برگشته است. اما «شیشه» تسخیرمان میکند بدون اینکه دنبالمان بکند. بیشتر شلوغ است تا هیجان انگیز و خیره کننده.»
دیوید الستاین در «ولچر» می‌نویسد: «شیامالان یک فیلمساز مبدع است، او زندگی را از دل آرکی‌تایپ‌های عامه بیرون می‌کشد، آن‌ها را به شکل احمقانه‌ای تفسیر میکند و به ما به صورت هدیه‌‌ای آسمانی تقدیم میکند.»
آنتونی لین از «نیویورکر» می‌نویسد: «باید تلاش شیامالان را برای واسازی ژانر مورد علاقهاش تحسین کرد اما این کافی نیست و نتیجه‌اش نه لذت بخش است نه قانع کننده.»
پیتر برادشاو در «گاردین» می‌نویسد: «مانند بسیاری از ماجراجویی های شیامالان، «شیشه» شروعی قوی دارد و بعد در سراشیبی دراماتیکی می‌افتد که در لوای پرگویی‌های بصری پنهان می‌ماند.»
کریس نشاوتی از «اینترتینمنت ویکلی» می‌نویسد: «براحتی می‌شود تحت تاثیر دنیایی که شیامالان خلق میکند قرار گرفت، اما اگر فیلم چیزی را در درونمان تکان می‌داد و حسی در ما بر‌می‌انگیخت زیباتر می‌شد. در پایان، نیمه‌ی خالی «شیشه» بیشتر از نیمه پر آن است.»