ترجمه: آناهیتا منجزی
«فریب‌خورده» (The Beguiled) ششمین فیلم بلند سوفیا کاپولا، مانند نسخه سال 1971 این فیلم به کارگردانی دان سیگل، بر اساس رمانی به همین نام نوشته توماس پی. کالینن ساخته شده است. این فیلم که بازیگرانی چون نیکول کیدمن، کرستن دانست، ال فانینگ و کالین فارل در آن حضور دارند، درباره دانش‌آموزان و معلمان یک مدرسه دخترانه در ویرجینیا است که به یک سرباز زخمی ارتش اتحادیه پناه می‌دهند و برای مراقبت از او با هم رقابت می‌کنند.
مجله فیلم کامنت به بهانه ساخت «فریب‌خورده» با سوفیا کاپولا گفت‌و‌گویی انجام داده است که می‌توانید بخشی از آن را در دنیای تصویر آنلاین بخوانید:
کنجکاوم درباره مفاهیم و تصاویر هنری که برای ساخت این فیلم از آنها الهام گرفتید بدانم. به نظر می‌رسد در مواردی تحت تاثیر سبک عکاسی ویلیام اگلستون بودید.
ما از منابع زیادی استفاده کردیم. من این منابع را دسته‌بندی کردم و بعد با آن راس، طراح تولید این فیلم، روی این منابع کار کردیم. تصاویر ثبت‌شده و ارجاعات فیلیپ لو سور، فیلمبردار فرانسوی، فیلم‌های دیگر، تصاویر جنگ داخلی و تصاویر مربوط به زن‌ها و بچه‌ها در آن دوره را بررسی کردیم و در مورد فضای آثار ویلیام اگلستون تحقیق کردیم. روایت یک داستان همیشه از همین نقطه آغاز می‌شود.
شما تصاویر مورد نظرتان را کنار هم قرار دادید تا همه در مورد جزئیات این کار اطلاعات داشته باشند؟
بله، این بار با این تصاویر یک تابلوی اعلانات درست کردیم؛ تصاویر مرجعی که ایده‌هایی که برای نماهای مختلف داشتیم و جزئیات رنگ و نور را به ما یاد‌آوری می‌کردند.
از نظر رنگ و نور دنبال چه چیزی بودید؟
می‌خواستم تصاویر کاملا واقع‌گرایانه و طبیعی باشد. می‌خواستم این دنیای لطیف و زنانه را به تصویر بکشم و وارد دنیای این زن‌ها شوم. بعد می‌بینیم که یک تضاد واقعی بین این دنیا و جهان این مرد زمخت و خشن یعنی سرباز زخمی ارتش اتحادیه وجود دارد. در آن بخش از داستان که شرایط عوض می‌شود، به نظرم این تغییر بسیار شوکه‌کننده‌تر می‌شود، چون شما تا آن لحظه در یک دنیای لطیف و زنانه بودید. علاوه بر این، من خیلی به سبک گوتیک جنوبی فکر کردم: به ویژگی‌های آن و این که چطور می‌توان این داستان را با این سبک تطابق داد.
چطور این کار را انجام دادید؟
با ساخت آن دروازه بزرگ، نرده‌های چوبی نوک‌تیز و شمعدان‌ها، نشان دادن دخترها با آن لباس‌های شب و تنظیم زاویه دوربین و به طور کلی این نوع فضاسازی.
مقایسه کالین فارل و کلینت ایستوود در این فیلم و نسخه سال 1971 جالب است.
بله، جالب است. داشتم فکر می‌کردم که مخاطبان این فیلم، کالین فارل را با کلینت ایستوود مقایسه می‌کنند. می‌دانید که این سرباز آدم بدی است و صدای راوی و فلش‌بک‌ها هم همین را می‌گویند، اما این شخصیت در فیلم ما کمی مرموزتر است.
خواندن کتاب کالینن و مقایسه آن با نسخه سال 1971 این فیلم چه کمکی به شما کرد؟
با استفاده از این کتاب می‌توانستم بیشتر روی شخصیت‌ها و دیالوگ‌ها کار کنم و چارچوب پیرنگ داستان را شکل بدهم.