با شروع هفتاد و چهارمین دوره از جشنواره فیلم ونیز، دنیای سینما دوباره شکوفا و برای فصل جوایز آماده می‌شود. طبق الگوی چند سال اخیر، یکی از مدعیان اصلی اسکار حتما باید در این جشنواره حضور داشته باشد و در امتداد مسیر فیلم‌های موفقی چون «جاذبه»، «بردمن»، «اسپات لایت»، «لالا لند» و «هکسا ریج» قرار بگیرد.
ونیز امسال هم سال پرستاره‌ای را در پیش دارد و استودیوهای آمریکایی روی نظر هیئت داوران برای میانبر زدن به جایزه اسکار حساب ویژه‌ای باز کرده اند. در ادامه مروری خواهیم داشت بر فیلم‌های مهم و پر سر و صدایی که در جشنواره امسال به نمایش در خواهند آمد.
سابربیکان/ جرج کلونی
فیلم تازه‌ی جرج کلونی با بازی مت دیمون، جولین مور و اسکار ایزاک یکی امیدهای فصل جوایز است. جرج کلونی در کارنامه‌ی کارگردانی‌اش هم آثار ناموفق دارد و هم آثار موفق. فیلمنامه یکی از المان‌هایی است که در فیلم‌های نه چندان دلچسب کلونی لنگ می‌زد اما این در کنار خود کلونی نام برادران کوئن به عنوان نویسنده نوشته شده و از این رو باید به فیلم کلونی امید بیشتری داشت. به گفته خود این سینماگر محبوب، «سابربیکان» یک فیلم جنایی تاریک و تیره با مایه‌های کمدی سیاه است.
تهذیب اول/ پل شریدر
فقط این که نویسنده‌ی «تاکسی درایور» و «گاو خشمگین» مارتین اسکوسیزی پشت دوربین این فیلم قرار دارد برای دیدن این فیلم کافی است. پل شریدر نزدیک به هجده فیلم ساخته و در کارنامه‌اش هم آثار تحسین شده‌ای مانند «یقه‌ی آبی» وجود دارد هم فیلم‌های ضعیفی مثل «قانون جنگل». چند سالی است که روند آثار ناموفق شریدر ادامه دارد حالا باید دید که «تهذیب اول» در کدام بخش کارنامه‌ی این کارگردان قرار می‌گیرد.
سومین قتل/ هیروکازو کوره‌اِدا
کوره‌اِدا که درسال 1995 برای «مابوروسی» از ونیز جایزه‌ی کارگردانی دریافت کرد. بعد از دو دهه به ونیز بازگشته است. در حالی که او برای درام‌های شاخص خانوادگی‌اش شناخته می‌شود، «سومین قتل» تریلری است درباره‌‌ی وکیلی که باورهایش به قانون را از دست می‌دهد.
سه بیلبورد بیرون از ابینگ میزوری/ مارتین مک‌دونا
مارتین مک‌دونا نه تنها به عنوان یکی از کارگردان‌های مهم این روزها شناخته می‌شود بلکه یکی از مهمترین نمایشنامه‌نویسان زنده‌ی ایرلندی است. مارتین مک‌دونا، کارگردان آثار تحسین شده‌ای «در بروژ» و «هفت دیوانه» سبک قصه گویی خاص خودش را دارد و این بار هم با تیم بازیگری درجه یکی به جشنواره ونیز آمده است.
کوچک کردن/ الکساندر پین
چهار سال از اثر تحسین شده‌ی پیشین الکساندر پین، «نبراسکا» گذشته. حالا این بار پین با اثری متفاوت بازگشته است. او البته تمایلش به هجو شرایط اجتماعی کنار نگذاشته اما این بار در داستانی علمی تخیلی قصه‌اش را پیش می‌برد. به این‌ها اضافه کنید بازیگران درجه یکی مانند مت دیمون ، کریستن ویگ و کریستوف والتز. فیلم پین فیلم افتتاحیه جشنواره است که جا پای آثاری مانند «جاذبه»، «لالالند» و «بردمن» در سال‌های گذشته گذاشته است.
شکل آب/ گیرمو دل‌تورو
یک عاشقانه در دهه‌ی شصت میلادی بین یک مستخدم ناشنوا و یک موجود شبه انسان که در آب زندگی می‌کند. فقط این که کارگردان فیلم گیرمو دل تورو است برای دیدن فیلمی کافی است. «شکل آب» از نظر القای حس نوستالژی و در کنار آن فضای فانتزی شباهت زیادی به شاهکار دل تورو «هزارتوی پن» دارد و خیلی از طرفدارانش امیدوار اند که بهترین و کامل‌ترین اثر خود در دو دهه‌ی اخیر را ساخته باشد.
مادر!/ دارن آرونوفسکی
شاهزاده‌ی تاریک ونیز دوباره با اثری سیاه و روانشناسانه بازگشته است. همه منتظرند که از فیلمنامه‌ای که آرونوفسکی فقط در یک هفته نوشته سر دربیاورند. برعکس اثر اخیر آرنوفسکی «نوح» فیلمساز دوباره به ریشه‌ی آثار جنون آمیزش بازگشته. فیلم که بازیگران درجه یکی مانند جنیفر لارنس، خاویر باردم، اد هریس و میشایل فایفر را در اختیار دارد از همین الآن باید جزو نامزدهای بازیگری حسابش کرد.
مکتوب، عشق من:کانتو اونو/ عبداللطیف کشیش
عبداللطیف کشیش یکی از مهمترین کارگردان‌های این روزها است. «راز جو» در سال 2008 بهترین فیلم فرانسوی در سزار شد و «آبی گرم ترین رنگ است» نخل طلای کن را به خانه برد. کشیش نتوانست «مکتوب…» را در یک فیلم تمام کند پس فیلمبرداری را ادامه داد تا در دو فیلم این کار را انجام دهد به همین دلیل فیلم به جشنواره‌ی کن نرسید. هنوز مشخص نیست که بر سر فیلم چه آمده فیلم تمام شده یا نه یا اینکه فیلم دومی در کار خواهد بود یا نه. اما فیلم تازه‌ی عبداللطیف کشیش قطعا یکی از فیلم‌های ونیز است که باید دیده شود.