سناریوی سال قبل جشنواره ونیز در حال تکرار است؛ نمایش فیلم‌های مهمی که منتقدان را غافلگیر می‌کنند و به مدت طولانی در سالن نمایش تشویق می‌شوند.
در همین یک روزی که از جشنواره گذشت، چند فیلم شاخص به نمایش در آمده. فیلمی که جشنواره را افتتاح کرد «کوچک کردن» ساخته جدید الکساندر پین فیلمساز مستقل آمریکایی بود. یک کمدی-تخیلی متفاوت با نقش‌آفرینی مت دیمون و کریستن ویگ که مانند تمام آثار پین تحسین منتقدان را به همراه داشته . فیلم داستان انسان‌هایی است که به اندازه مردمان سرزمین لی‌لی‌پوت کوچک شده‌اند و به فکر می‌افتند تا از همین ایده برای نجات سیاره زمین استفاده کنند. استقبال منتقدان و البته کنایه‌های هوشمندانه فیلم به آمریکای عصر ترامپ، شانس پین را به طرز توجهی برای دیده شدن در فصل جوایز بالا برده است.
دیگر فیلمی که توانسته نظر مثبت تماشاگران را جلب کند، «اولین تهذیب» ساخته پل شریدر است. شریدر بعد از چند سال ناکامی و ساختن فیلم‌های عجیب و غریب که می‌شد آنها را در کنار فیلم‌های رده بی یا حتی مستهجن قرار داد، با تریلری تاثیرگذار بازگشته است. در این فیلم ایتن هاوک در نقش کهنه‌سربازی ظاهر شده که با بحران‌های عمیق اعتقادی دست و پنجه نرم می‌کند. نقدهای منتشر شد روی فیلم، که اگر آن را تحویل نگرفته باشند حداقل مورد حمله هم قرار نداده‌اند، نشان می‌دهد که شریدر بعد از مدت‌ها در سینما حرف جدی برای گفتن خواهد داشت.
اما غافلگیری اصلی ونیز تا به این لحظه «شکل آب» گیرمو دل‌تور است. فیلمساز خلاقی که به واسطه‌ی ذهنیات نبوغ‌آمیز و در عین حال سیاه خودش زبانزد است و همیشه در فهرست خلاق‌ترین تصویرسازان معاصر جایگاه ویژه‌ای دارد. منتقدان حسابی از تماشای فیلم لذت برده‌اند و اکثر رسانه‌های معتبر به آن 4 یا 5 ستاره داده‌اند. بنا به نقدها می‌توان فیلم را ترکیب بیمارگونه و دیوانه‌واری از عاشقانه‌ای میان یک خدمتکار ناشنوا و هیولایی مرموز و در عین حال یک تریلر تخیلی ارزان قیمت در نظر گرفت. حتی منتقدانی که با سینمای خاص دل‌توروی مکزیکی میانه‌ی چندانی ندارد آخرین فیلم او را پسندیده‌اند. نکته جالب اینجا است که فیلم در همین ساعات اولیه نمایش امتیاز عجیب 9.7 را در IMDB کسب کرده است.
باید منتظر روزهای بعدی ونیز و فیلم‌های جنجالی دیگر امسال باشیم.