ارغوان اشتری
بازیگر فیلم‌های مستقل و محبوب جشنواره‌ها، گرتا گرویک با نخستین تجربه فیلمسازی خود لیدی برد/کفشدوزک(lady Bird) به جشنواره تورنتو آمده است.
نمایش «لیدی برد» در جشنواره تورنتو موجی از تحسین را برانگیخت. سایت ایندی‌وایر این داستان روزآمد را «مدعی جدی اسکار» می‌داند. مجله ورایتی نوید می‌دهد: «نامزدی اسکار در رشته‌های بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه اریژینال، بهترین بازیگر زن نقش نخست و بهترین بازیگر زن نقش مکمل مسلما روی میز است.»
کارگردان و فیلمنامه‌نویس گرتا گرویک درواکنش به این ستایش‌ها می‌گوید: «نخستین باری است که این واکنش‌ها را می‌بینم. بنابراین دیدن ارتباط برقرار کردن مردم با فیلم خیلی شگفت‌انگیز است.»
داستان «لیدی برد» در شهر ساکرامنتو می‌گذرد. شهری که گرتا گرویک همراه بری لارسون و جسیکا چستین در آنجا بزرگ شده‌اند. کریستین 17 ساله و غالبا پرخاشگر برای فرار از محیط پیرامونش نام خود را لیدی برد می گذارد. او علیه مادرش ماریون (با نقش آفرینی خیره کننده لوری متکالف) می‌خروشد. در مدرسه درباره وضعیت اقتصادی خانواده (پدرش با نقش‌آفرینی تریسی لتس از کار بیکار شده) دروع می‌گوید. کریستین با پسری (لوکاس هجس) آشنا می‌شود. عناصر آشنای دوران بلوغ در تصویر جسورانه‌ی لیدی برد از مادر و دختری که مدام با یکدیگر جدل دارند و به زودی به خاطر کالج رفتن دختر از هم دور می‌شوند، به اوج می‌رسند. از نگاه گرویک نه مادر خوبی وجود دارد و نه دختری بد. زنان او چند لایه اند. گرویگ می‌گوید: «واقعیت این است که من یک مادر تنهای بی‌نقص و یک دختر بی‌نقص نمی شناسم.»
با این روحیه گرویک به گونه های بازیگر نقش کریستین (سیرشا رونان) کک و مک اضافه کرد. گرویک می‌گوید: «درتمام فیلم‌ها دختران نوجوانی را می‌بینیم که پوستی صاف و موهای درست شده دارند. حتی زمانی که قرار است ناخوشایند باشند. در واقعیت نوجوان ها اینطوری نیستند! و این باعث نمی‌شود که خوشگلی کمتری داشته باشند.»
گرتا گرویک پیش‌تر برای نقش‌آفرینی و نویسندگی فیلم‌هایی مانند «فرانسیس ها» و «دلبر آمریکایی» ستایش شده بود. او با دیدن آثار فیلمسازان زن به این نتیجه رسید که می خواهد کارگردانی کند: «سال گذشته “تونی اردمن” ساخته شد که خیلی دوستش داشتم. با فیلمسازان زنی مواجه می‌شدم که فیلم‌هایی ساخته بودند که احساسات مشابه‌ای را در من برمی انگیختند. دلم می‌خواست فیلم را در آغوش بکشم، بایستام و شادمانی کنم. دیگر می‌خواستم بدانم نامم در کدام قسمت تیتراژ باید باشد.»
در ادامه بحث نقش زنان در سینما، گرویک اشاره می کند که یک سوم فیلم‌های به نمایش درآمده در جشنواره تورنتو را کارگردانان زن ساخته اند. او درباره لزوم وجود صدای زنان در بازار می‌گوید که این خیلی اهمیت دارد. «امسال پرفروش‌ترین فیلم‌ها یعنی “واندر وومن” و “دیو و دلبر” نشان دادند که مردم می‌خواهند چنین آثاری را تماشا کنند .این حرکتی برای کارهای عام‌المنفعه نیست.»
زنانه‌ترین فیلم سال!
