حدیث جان بزرگی
دنیای تصویرآنلاین-یک فیلمساز زن، دست روی موضوعی می گذارد که مطمئناً بسیاری از مردها از آن فرار می کنند. او با نگاه ملودرام و زنانه ی خود فیلمی به شدت خشن، تلخ و گزنده می‌سازد که مخاطب را پس از دیدنش تا مدتی رها نمی کند. شبی که ماه کامل شد فیلم عجیبی است از این لحاظ که تم اصلی آن درباره ی عشق است اما در بستر داستان خشونت موج می زند. نوع فیلمبرداری، خلق فضا و مسیر ماجراها فیلم را به تریلری تبدیل می کند که با وجود اینکه مدت زمانش یک ساعت بیشتر از نُرم آثار سینمای ایران است اما لحظه ای رهایت نمی کند و تا پایان، نگران به پرده چشم دوخته ای. فیلمساز با انتخاب بازیگرانش نشان می دهد که چقدر ریسک کننده است و افرادی برای نقش هایش انتخاب می کند که تا به حال در چنین نقش هایی بروز و ظهور نکرده اند. هوتن شکیبا در نقش عبدالحمید ریگی انتخابی است که شاید جز نرگس آبیار هیچکس دست به آن نمی زد اما نتیجه کار چنان خیره کننده از آب درآمده که باور نمی کنی کسی که در سریال لیسانسه ها نقش یک پسر صاف و ساده ی عشق ازدواج را ایفا کرده یا در مجموعه طنز عروسکی کلاه قرمزی صداپیشگی می کند از پس این نقش چند لایه این چنین برآید. این موضوع درباره فرشته صدرعرفایی هم صدق می کند. او چنان مستندوار نقش مادر ریگی را بازی می کند ( البته گریمش نیز به این باورپذیری کمک می کند) که بعید است مخاطب او را در طول فیلم از یک بازیگر محلی تشخیص دهد. در مورد انتخاب الناز شاکردوست هم ریسک کردن فیلمساز قابل ستایش است.
«شبی که ماه کامل شد» گرچه در نکوهش بدی و خشونت است اما بی طرفانه ترین نگاه را درباره یک تروریست عاشق دارد. آنقدر که تا پایان فیلم همچنان دلت برای این کاراکتر به عنوان آنتاگونیست درام می‌تپد. شخصیت منفی ای که در فرم شعاری و کلیشه زده قاعدتاً باید منفور باشد اما اینجا مخاطب او را درک می کند. جذابیت فیلم نیز بر همین پایه قرار گرفته است. مخاطب هم با پروتاگونیست همدردی می کند و هم با آنتاگونیست. و این در حالی است که هر دوی آنها در نقطه ی اوج شقاوت و مظلومیت ایستاده اند.
نرگس آبیار به عنوان یک فیلمساز زن و پیش از آن زنی جسور روی موضوعی حساس و امنیتی دست گذاشته و از دریچه ی نگاه خود با شجاعت تمام یک تروریست منفور را به مخاطب فیلمش انسانی قابل درک معرفی می کند که چیزی متفاوت از شخصیت های عادی یک جامعه نیست. نرگس آبیار از کاترین بیگلو (کارگردان فیلم اسکاری صندوقچه درد که به جنگ عراق و آمریکا می پردازد) چیزی کم ندارد. او یک فیلمساز متفاوت در میان فیلمسازان زن و مرد است که ویژه ترین خصوصیتش قبل از هوش، شجاعت و جسارت است.