جزئیات منتشر شده از فیلمنامه‌ی «نخ شبح» نشان‌دهنده‌ی روایت لندن پسا جنگ جهانی در دهه‌ی ۵۰ است و تمرکزش بر زندگی یک خیاط زنانه و خواهرش به نام رینولدز و سایرل وودکاک است که در مرکز مد لندن برای اشراف و ستاره‌های سینما و گاهی مردم عادی لباس طراحی می‌کنند و می‌دوزند. رینولدز که علیرغم مقتضی شغلش که پر است از رفت و آمد زن‌های گوناگون تا میانسالی مجرد مانده است، تا اینکه زنی جسور به نام آلما رشته‌ی افکارش را دگرگون کرده و تبدیل می‌شود به یگانه عشق زندگی‌اش و همه چیز را تغییر پیدا می‌کند.
بیش از نیمی از 18 ریویو منتشر شده تاکنون به فیلم امتیاز کامل 100 داده‌اند و میانگین امتیازی فیلم در وبسایت متاکریتیک 94 و در راتن تومیتوز 86 است. تحسین‌ها بیش از همه روانه کارگردانی دقیق و پرظرافت اندرسون شده است و هنرنمایی بازیگران فیلم (دنیل دی لوئیس در آخرین تجربه سینمایی پیش از بازنشستگی و ویکی کریپس) نیز بسیار موردتوجه قرار گرفته است. گزیده‌ای از نقدهای منتخب را با هم مرور می‌کنیم:
تیم گریرسن – اسکرین اینترنشنال (100 از 100): پل توماس اندرسن درامی سلیس و به شدت تکان دهنده خلق کرده است. اجرای آرام و کم‌دیالوگ دنیل دی لوئیس و ویکی کریپس به‌تدریج به فیلم عمق عجیبی می‌دهد تا ماده داستانی که به شدت در خطر تبدیل شدن به کلیشه‌ی «گرفتاری‌های هنرمند بزرگ» بود را به چیزی بسیار غنی‌تر و مرموزتر درباره هوس، جاه‌طلبی و کنترل تبدیل کند.
تاد مک‌کارتی – هالیوود ریپورتر (100 از 100): گذشته از کلیات فرم و محتوا، لحظه به لحظه «نخ خیال» نامتعارف و عجیب است. فیلمی منحصر به فرد که بیشتر اوقات در اتاق‌های کوچک می‌گذرد و به نوعی بازگشتی است به ملودرام‌های روانشناختی دهه‌های 40 و 50. با این‌حال از نظر استایل و سبک حاوی نکاتی است که تماما متعلق به خودش است.
پیتر برادشاو – گاردین (100 از 100): تماشای فیلم تماما لذتی خاص و خالص است. در غرابت‌ها، در غیظ‌ها و حرارت‌ها و در رشد تدریجی پوچی در جزئیات که همگی با ظرافت فوق‌العاده‌ای منتقل می‌شوند.
اریک کان – ایندی وایر (100 از 100): مشخصا دست‌یافتنی‌ترین فیلم کارگردان در سال‌های اخیر. «نخ خیال» درامی تاریخی و مهیج و داستانی سحرآمیز است درباره آدم‌هایی نفس‌گرا و تنها که آرامش رابطه را در حس دوطرفه بیگانگی می‌بینند.
برایان تریوت – یو.اس. ای تودی (75 از 100): همچنان که «نخ خیال» بین یک اثر شخصیت محور پیچیده و یک کمدی رمانتیک نامتعارف و البته بامزه رفت و برگشت می‌کند، می‌توان گفت اتفاقا فیلم بیشتر درباره آلما (کاراکتر با بازی کریپس) است. بازیگر زن لوکزامبورگی نیز در تمام فیلم پابه‌پای دی‌لوئیس پیش می‌آید و اغلب لحظات نقش‌آفرینی او، بهترین بخش‌های فیلم هستند.
کریس ناشاواتی – انترتینمنت ویکلی (75 از 100): «نخ خیال» نیز مانند دیگر فیلم‌های اندرسون (که همچنان بهترین‌هایش «شب‌های عیاشی» و «مگنولیا» هستند) طراحی بسیار دقیق، بافت بصری باشکوه و مجلل، بازی‌های عالی و کارگردانی بسیار هنرمندانه‌ای دارد. اما دنبال‌کردن این کاراکتر خیاط معذب تا لحظه آخر کار بسیار خسته‌کننده‌ای است؛ شخصیتی با کنترل بالای عاطفی و کمی بیش از حد مکانیکی.
اوون گلایبرمن – ورایتی: (70 از 100): «نخ خیال» شما را از جا می‌کَند و با خود همراه می‌کند؛ بسیار شدیدتر از کاری که «مرشد» می‌کرد. در عین حال، فیلم یک تئوری نیز هست: داستان یک خودشیفته‌ی آزاردهنده که توانایی برقراری ارتباط ندارد و روش هیولاواری که او برای زندگی کردن آموخته است. داستان یک سیطره عاطفی که توسط یک سلطه‌گر ایجاد می‌شود.
«نخ خیال» در کنار «تاریکترین ساعات» جو رایت، «ویکتوریا و عبدل» استیون فریز و «فریب‌خورده» سوفیا کاپولا بخشی از تولیدات شرکت Focus Features برای فصل جوایز است که برای تصاحب جوایز اصلی خیز برداشته‌اند. «نخ خیال» که به فیلمساز فقید جاناتان دمی تقدیم شده در ۲۵ دسامبر امسال اکران خود را آغاز خواهد کرد.