کافی است کارنامه‌ی آنگ لی را مرور کنیم تا مطمئن شویم که با یکی از بزرگ‌ترین و تحسین‌شده‌ترین فیلمسازان تاریخ سینما سر و کار داریم. خالق آثاری چون «زندگی پی» و «ببر خیزان، اژدهای پنهان» اخیرا در جشنواره‌ی فیلم بین‌المللی شانگهای به فیلمسازان جوان چینی هشدار داده که برای رساندن سریع‌تر کارهای خود به بازار پرتقاضای چین، بهتر است عجله نکنند و بیشتر روی ساخت آثار وقت بگذارند:
« من نمی‌خواهم جلوی ورود کارگردانان به عرصه‌ی تولید را بگیرم، ولی آنها نه باید خیلی سریع رشد کنند. الان ضرورت صنعت ایجاب می‌کند و یک عصر طلایی آغاز شده. ما در اوج نیستیم تازه در ابتدای راه ایم. بازار خوب است پس همه می‌خواهند زودتر پول بسازند و صبر نمی‌کنند. بنابراین شما می‌خواهید که سریع‌تر رشد کنید اما از توزیع غیریکسان منابع خبر ندارید. ما چنین فاجعه‌ای را سال‌ها قبل تجربه کرده ایم که همه دنبال گروه ثابتی از ستاره‌ها افتاده بودند و فیلم‌های شبیه به هم می‌ساختند.»
صحبت‌های لی خطاب به فیلمسازان جوان چینی است که با بازار سینمایی در حال توسعه و رو به رشدی مواجه اند. اما بخشی از حرف‌های لی در تمام دنیا هم صدق می‌کند. مانند کشور خودمان که در چند سال اخیر و بعد از اعمال سیاست‌هایی چون تاسیس گروه سینمایی هنر و تجربه، تولید آثار سینمایی و روند ورود کارگردانان تازه سیر صعودی پیدا کرده است.