ادل می‌گوید که به نظر خودش بهترین خواننده دنیا نیست و خوانندگان دیگر هرگز نمی‌توانند ترانه‌های او را به شیوه‌اش اجرا کنند. به گزارش دنیای تصویرآنلاین، ادل بخشی از دلایل نوشتن ترانه‌های غمگین را در این می‌بیند که او انسانی بی‌نهایت غمگینی است.
🔹او می‌گوید:«”فکر می‌کنم غم و اندوه زیادی را به ارث برده‌ام، و فکر می‌کنم یک همدل واقعی هستم و یک احساس واقعی هستم. و نمی‌توانم به راحتی از همه مسائل بگذرم و عبورکنم. به این می‌ماند که پاهای تو خالی دارم، اما پاهایم فقط پر از چیزهایی است که فکر می کنم دارم تقلا می‌کنم از پسشان برآیم، یا فکر می کنم روی من تاثیری نداشته است. یا چیزهایی که فکر می کنم دیگران را به مبارزه نطلبیده ام، اما طلبیده ام. و از زمانی بچگی همینطور بوده ام. »
🔹او به یاد می آورد که وقتی کوچک بود با مادرش به جف باکلی گوش می داد. «می‌توانم بگویم که مردم غمگین هستند. پس با هم آواز می‌خوانیم و غم آنها را تقلید می‌کردم، و فکر می‌کنم که می‌توانم این کار را انجام دهم زیرا خودم هم عمگین هستم. زیرا موسیقی یک چیز احساسی است و این چنین چیزی است. حتی به عنوان یک شنونده.»
ادل گفت در حالی که فکر نمی کند بهترین خواننده جهان باشد؛«اما هیچ کس دیگری نمی تواند مانند من آهنگ‌هایم را بخواند زیرا ترانه‌ها را آنها ننوشته اند. هیچ کس نمی تواند مانند من آهنگ‌های خودم را بخواند. . اشعار مال خودشان نیست. و فکر نمی‌کنم کسی دیگری باید دست به این کار بزند.»