محمدامین مبینی
مجموعه استودیوهای معظم پاین‌وود در غرب لندن. جایی که آن کوتس جوان در آنجا مشغول به کار بود؛ به این امید که تجربه تدوین بتواند گامی مطمئن درراه کارگردان شدن باشد. قطعاً تعجب‌آور نیست که صنعت سینما در دهه 1950 و در مقایسه با امروز، نسبت به نشستن زنان روی صندلی تاشو برزنتی (کارگردان) مقاومت و حساسیت بیشتری نشان دهد.
درب اتاق تدوین اما، از زمان برش نگاتیو تا کار با پیشرفته‌ترین تجهیزات دیجیتال امروزی، همواره به روی زنان باز بوده است. آن زنِ به‌زعم خود کارگردان آینده نیز به‌سرعت تبدیل شد به بانوی والامقام جامعه جهانی تدوینگران. سوژه تحلیل‌های آکادمیک تحت عنوان “سبک آن کوتس”؛ مفهومی که خودش ادعا می‌کند از آن بی‌خبر است! کوتس اکنون پس از تدوینگر افسانه‌ای متروگلدوین مایر “مارگارت بوث” ، دومین تدوینگر تاریخ سینماست که موفق به دریافت اسکار افتخاری شده است؛ اتفاقی که شنبه‌شب در مراسم جایزه گاورنرز آکادمی اسکار رخ داد.
کوتس با کارگردانان بزرگی کار کرده‌است. حین ارائه اولین پلان‌های سرهم شده در تست تدوین «لورنس عربستان» کوتس از شدت اضطراب بر خود می‌لرزید، تا آن‌که دیوید لین – که خودش یک پا تدوینگر بود – از جا برخاست و رو به همه گفت: «گمان نمی‌کنم تاکنون چنین چیزی دیده باشم که تدوین آن دقیقاً همان‌گونه باشد که اگر خودم پای میز بودم، آماده می‌کردم.» تیم دونفره موفقی که برای ساخت حماسه سال 1962، یکی یک اسکار به خانه بردند و در آماده‌سازی نسخه ترمیم‌شده 1989 نیز همکاری خوبی با هم داشتند.
کارول رید بزرگ زمانی به او گفت: «من با تدوینگران بسیار خوبی کارکرده‌ام، اما بین آن‌ها تو از همه پرجرأت‌تری.» بااین‌حال کوتس مرعوب این ستایش‌ها نشد و همچنان واقع‌بینانه و شجاعانه به کار خود ادامه داد. وقتی از او پرسیدند چرا زنان، معمولاً تدوینگر می‌شوند و نمی‌توانند وارد مشاغل دیگر سینما شوند، با خونسردی پاسخ داد: «ما مادر هستیم. به سروکله زدن با بچه‌های غرغرو عادت داریم.» او می‌افزاید: «قویاً معتقدم که به‌طورکلی زنان سخت‌کوش‌تر و صبورترند. »
به عقیده وی اصلی‌ترین وظیفه یک تدوینگر این است که فیلم را تقریباً مطابق نظر کارگردان سرهم کند، نه آن‌گونه که تماشاگر می‌خواهد. بااین‌حال، تدوینگر باید مراقب عناصر گیج‌کننده و مبهم طرح داستان نیز باشد. «کارگردان‌ها بعضاً بیش‌ازحد به فیلم نزدیک‌اند و متوجه این‌ها نمی‌شوند. شما باید شجاعت ایستادن پای حرفتان را داشته باشید.»
برنده دو جایزه اسکار که حالا دیگر به‌صورت غیررسمی نیمه-بازنشسته شده است، اعتراف می‌کند که تنها یک ژانر وجود دارد که هنوز با آن سروکار نداشته و می‌تواند او را برای بازگشت به میز تدوین وسوسه کند. هالیوود یادداشت کند!
“فیلم کابویی”. کوتس می‌گوید: «البته نه از آن فیلم‌هایی که در هر صفحه فیلم‌نامه‌اش آدمکشی به راه است. مثل روزهای قدیم. چشم‌اندازهای دلپذیر، جان وین و آلن لاد و سوارکاران دوروبرشان. و اگر زین اسب‌ها انگلیسی باشد، من هم می‌توانم سواری کنم! حاضرم یکی از اعضای آن دارو دسته باشم.»
