امروز در دنیای سینمای به سختی می‌توانید نامی را پیدا کنید که از استیون اسپیلبرگ بزرگ‌تر باشد. کارگردان خلاق و خیال‌پردازی که تمام ژانرهای ممکن را تجربه کرده و حالا در آثار متاخرش شکل تازه‌ای از خرد، ایمان و آرامش را جستجو می‌کند. چیزی که معمولا از کارگردان‌های دوران کلاسیک مانند دیوید لین، فرانک کاپرا و جان فورد انتظار داریم.
اسپیلبرگ در آستانه هفتاد سالگی قرار دارد و اگرچه آخرین اثرش «غول بزرگ مهربان» نتوانست روند موفقیت‌های خالق «ای.تی» و «آرواره‌ها» را در دو دهه‌ی گذشته ادامه دهد، اما آقای کارگردان برای سال‌های پیش‌رو برنامه‌ی مفصلی دارد و باز هم به دنبال تجربیات مختلف می‌گردد.
استیون اسپیلبرگ اخیرا در گفتگویی از علاقه‌اش برای ادامه فعالیت در سینما و عدم تمایل به بازنشستگی صحبت کرده است:
« همیشه این اتفاق می‌افتد، وقتی که سن کارگردان‌ها بالا می‌رود، آنها هنوز شوق و تعهد برای داستان گفتن را در وجود خود احساس می‌کنند امابه دلیل سن زیاد کسانی که استخدامتان می‌کنند شما را به چشم عتیقه می‌بینند. یکی از دلایلی که سال 1994 دریم ورکز را به راه انداختم همین بود. چون با خودم گفتم نمی‌خواهم که تبدیل شوم به عتیقه. اگر مجبور باشم که مدام خودم را استخدام کنم و یک استودیو را بگردانم تا سر کار باشم، دقیقا همان چیزی است که می‌خواهم انجامش دهم.
الان دارم به هفتاد سالگی می‌رسم و باید خسته شده باشم ولی اصلا چنین احساسی ندارم و عاشق کارم هستم. عاشق این ام که داستان بگویم، فیلم بسازم و با بازیگران بزرگ کار کنم.»