ماه گذشته وقتی اخباری مبنی بر نقش‌آفرینی کوین اسپیسی برای اولین بار و پس از چهار سال در نقش مکمل در یک فیلم مستقل ایتالیایی منتشر شد ، با واکنش سریع و وسیعی در شبکه های اجتماعی روبرو شد.
کوین اسپیسی ایفاگر نقش مکملی در فیلم ایتالیایی «مردی که خدا را نقاشی کرد» به کارگردانی و ایفای نقش فرانکو نرو است.
شرایط طوری پیش رفت که ونسا ردگریو، همسر فرانکو نرو در بیانیه ای اعلام کرد که در این فیلم ایفای نقش نمی کند و خودش را از پروژه کنار کشید.
برای قربانیان اسپیسی ، اخبار مربوط به انتخاب او ، یکی دیگر از یادآورهای ناخواسته دوره ای است که آنها ترجیح می دهند فراموش کنند. یکی از این افراد که ادعا می کند در سال 2007 توسط اسپیسی در لندن مورد آزار قرار گرفته است ، می گوید: “قطعاً دردآور است.”
او می گوید هر زمان خبری از اسپیسی منتشر می شود، درخواست مصاحبه ها به سوی او سرازیر است.
و علی رغم تمام این ماجراها ، اسپیسی بیش از نیم میلیون طرفدار در اینستاگرام و 4.1 میلیون نفر فالوئر در توییتر دارد . آخرین حضورهای او روی پرده – سه ویدیوی که در سه سال گذشته در کریسمس منتشر کرده و در یوتیوب به انتشار گذاشته – 16.7 میلیون نفری بیننده داشته ، حتی اگر بسیاری از نظرات منتشر شده درباره او نامطلوب باشد.
اما بازگشت او به سینما برای صنعت سرگرمی به معضلی تبدیل شده، خصوصاً با توجه به اینکه گویا اسپیسی برای دهه ها معاف از مجازات است! فردی که نمی‌خواست نامش فاش شود می گوید:«من فکر می کنم مطمئناً افراد زیادی در صنعت بودند که [از آزار و اذیت اسپیسی] اطلاع داشتند.»
.
تلاش فعلی اسپیسی برای احیای کارنامه بازیگری بحث پیرامون مسئله مهم تری را موجب می‌شود : آیا هرگز به شخصی که به آزار جنسی یا تجاوز جنسی متهم شده اجازه داده شده که حرفه خود را در صنعت سرگرمی احیا کند؟ از این گذشته ، مواردی از بازیگران و هنرمندان محبوب موسیقی وجود دارد که علی رغم محکومیت به جرایمی به همین اندازه جدی ، از موفقیت برخوردار شده اند ، مانند مارک والبرگ ، که به دلیل حمله به یک مرد ویتنامی مدت کوتاهی در سال 1988 زندانی شد ، و رپر و تهیه کننده جی -زیی ، که در سال 2001 به جرم خود،چاقو زدن به یک تهیه کننده موسیقی در یک مهمانی اعتراف کرد.