اسکاتلندی تشنه قدرت در راهرو قدم برمی دارد و (نقشه) قتل در ذهنش نقش بسته است. آیا «تراژدی مکبث» یکی دیگر از اقتباسهای مکبثی است که پیش از این دیدهایم ؟ پاسخ به طرزانکارناپذیری مثبت است، اما برداشت جوئل کوئن از داستان قدیمی شکسپیر به هیچ چیز دیگری شبیه نیست.
حضور دنزل واشنگتن و فرانسیس مک دورمند در نقش لرد و لیدی مکبث، با قدرتهای بازیگریشان رنج اور نیست، اما کوئن در چیدمان صحنهها آنها را نیز جذب میکند. صحنهها با رنگ سیاه و سفید ما را به دنیای عجیب و غریب از قلعههایی میبرد که از نور و سایه در زوایایی به اندازه کافی شارپ برای ترسیم رد خون ساخته شدهاند.
.
«تراژدی مکبث» که تماشاگر را از زمان و قراردادهای سینمایی مدرن دور میکند، به نظر میرسد که میتواند 100 سال قدمت داشته باشد. فیلم به یک نمایش صحنهای نزدیکتر و گاهی بیشتر به یک رویا (یا کابوس) میماند تا زندگی واقعی. مثلاً اگر برای لمس آن دست دراز می کردید، دستتان درست از میانش رد می شد.
.
با استفاده از جدیدترین فناوریها، طراحی صحنه آیندهنگر اما قدیمی این فیلم با کمک استفان دچانت ساخته شده است، که رزومهای متنوع او شامل فیلمهای«آواتار»، «جرات واقعی» و «پارک ژوراسیک» است.
.
دچانت به پروژه پس از اینکه کوئن، با برونو دلبونل، فیلمبردار و فرانسیس مک دورمند (تهیه کننده و همسرش) نزدیک به یک سال در مورد ایدههای خود سر و کله میزد، پیوست. دچانت با خنده به یاد میآورد: «من به هیچ وجه وارد این پروژه نشدم و فقط گفتم: دو کلمه برای شما دارم: “اکسپرسیونیسم آلمانی”. من سراغ برونو نرفتم و به او نگفتم که عزیزم با فیلمبرداری سیاه و سفید ، نظرت چیه؟»
وی افزود: «از همان ابتدا (کوئن) اشاره کرد نمیخواهد منکر این نکته باشد که فیلمنامه به عنوان یک نمایشنامه (و) با ساختاری تئاتری ساخته شود. ما هیچ علاقه ای به ساخت تراژدی مکبث به عنوان یک فیلم طبیعت گرایانه نداشتیم.»
.
«کوئن علاقه ای به رفتن به مسیری که پولانسکی (رومن) رفته بود، هم نداشت.»
اشاره دچانت به نسخه سال 1971 پولانسکی است.
.
کلیدواژه تصاویر فیلم ، تصاویری است که هیروشی سوگیموتو از خانه لوئیس باراگان در مکزیکوسیتی گرفته است. خانهای که در 1948 ساخته شده و در حال حاضر در فهرست یونسکو قرار دارد. دچانت گفت که این تصاویر به معیاری برایم تبدیل شد که تا چه اندازه میتوانیم انتزاعی پیش برویم.
گروه تولید همچنین برای الهام گرفتن فیلم های کارل درایر، رابرت میچم، اف.دبلیو مورناو، فریتز لانگ، آلفرد هیچکاک و دی دبلیو گریفیث و همچنین طرح هایی از طراح تئاتر آوانگارد، ادوارد گوردون کریگ را مرور کردند.