عاشقانه‌ای واقعی و ملموس

لوکا گوادانینو باور دارد که مستندش، «برتولوچی درباره‌ی برتولوچی» با آن که دوسال از او وقت گرفت شخصی‌ترین اثر زندگیش است. تاثیر برناردو برتولوچی بر گوادانینو آنقدر مشخص و واضح است که بسیاری از منتقدان باور دارند «مرا با نام خودت صدا بزن» یادآور «زیبایی ربودنی» است. دیگر ویژگی مشترک این دو کارگردان چگونگی برخورد رسانه‌ها با آن‌ها است. گواردینانو هم مانند برتولوچی در خارج از ایتالیا تحسین می‌شد ولی درون کشورش زیاد تحویلش نمی‌گرفتند. برناردو برتولوچی بزرگ در مصاحبه‌ای نادر با ورایتی درباره‌ی لوکا گوادانینو و فیلم تازه‌ی تحسین شده‌اش «مرا با نام خودت صدا بزن» صحبت کرده است.

نظرتان درباره‌ی «مرا با نام خودت صدا بزن» چیست؟

به نظرم فیلم تازه‌ی لوکا بهترین فیلمش است. او به نقطه‌ی اوجی از کمال و خلاقیت رسیده. لوکا به احتمال زیاد مضمون این فیلم را شدیدا حس کرده و همین باعث حصول نتایج بسیار مهمی شده. فیلم یک عاشقته است اما مضمون عشق به فیلم تحمیل نشده. «مرا با نام خودت صدا بزن» درباره‌ی دنباله‌ای از سوالات است که به نظرم هنوز توسط قشری از مسیحیان پرسیده می‌شود.

گوادانینو عموما به شما به عنوان منبع اشاره می‌کند و می‌گوید که راف‌کات‌ها را به شما نشان می‌دهد. دیدگاه‌های سینمایی شما دو نفر چقدر به هم نزدیک است؟

لوکا از این نظر شبیه من است که عموما به جای واقعیت از سینما برای الهام گرفتن استفاده می‌کند. کارگردانان بسیاری هستند که مبنای کارشان را واقعیت قرار می‌دهند. واقعیت لوکا در فیلم‌های جلوتر از او و سینمایی که عاشقش است قرار دارند. ار آن جایی که او آثار مرا دوست دارد ممکن است که آن‌ها را به عنوان مبنای واقعیتش در نظر گرفته باشد. برای او واقعیت سینما است. به همین خاطر است که من حس می‌کنم «مرا با نام خودت صدا کن» بسیار به من نزدیک است. اتمسفر فیلم یا این که او چطور می‌تواند با برانگیختن کنجکاوی احساس بیافریند. او چیزی به شما نمی‌گوید، شما خودتان به جایی که باید می‌رسید و متوجهش شوید. همان طور که خودش و بعضی از منتقدان به آن اشاره ‌اند این ویژگی‌ها در بین ما دو تا مشترک است.

لوکا تا چند وقت اخیر به اندازه‌ای که در جامعه‌ی بین‌المللی شناخته شده بود در ایتالیا نبود. به نظرتان دلیل این اتفاق چیست؟

به این خاطر که فکر می کنند او پرافاده و مغرور است. آن‌ها از این ناراحتند که او فیلم‌هایی با بازیگران بین‌المللی می‌سازد و از کارگردانان دیگر ایتالیایی‌ای که بهشان عادت دارند متفاوت است. تفاوت او باعث بیزاری و آزار بخشی از رسانه‌ی ایتالیا شده است. انگار به شکل متعصبانه‌ای باید با او مخالفت کنند. حتی دوستی‌اش با تیلدا سویینتون باعث آزرده شدن آن‌ها می‌شود.

شما چنین چیزی را تجربه کرده‌اید؟

در ابتدای کارم چنین اتفاقی برایم افتاد. «پیش از انقلاب» دومین فیلم من به هفته‌ی منتقدان کن رفت و در کل جوایز بسیاری برد اما بیشتر ایتالیایی‌ها این موضوع را بی‌اهمیت جلوه دادند و حتی بهم توهین کردند. بله من هم چنین چیزی را تجربه کرده‌ام.