دنیای تصویرآنلاین- آخرین نشست روز ششم جشنواره فیلم فجر به فیلم «مردبدون سایه» تعلق داشت.
علیرضا رئیسیان نویسنده و کارگردان «مردی بدون سایه» در ابتدای این نشست گفت: باید از مسعود سلامی که مادرش بیمار بود و نتوانست بیاید همچنین هایده صفی یاری تشکر کنم.
علی مصفا در پاسخ به سوالی درباره حضور چشمگیرش در جشنواره و اینکه چرا سعی نکرده متفاوت باشد، گفت: خوشحالم که آخرین باری است که در این دوره جشنواره هستم و خوشحالم در این سانس قرار نیست جواب سوال ممیزان مالیاتی را بدهم و جواب بازیگری‌ام را می‌دهم. شاید چون همه نقش‌ها شبیه هم هستند به نظر می‌رسد این‌طور باید باشد و این کارگردان است که باید به من بگوید چگونه بازی کنم.
او در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه به دلیل رقابتی بودن جشنواره چرا بازی‌های شما در این دوره یکنواخت است؟ جواب داد: جشنواره مسابقه ورزشی نیست. یعنی باید در یک فیلم یک جور اظهار تعجب می‌کردم و در این فیلم طور دیگر؟!
رئیسیان نیز درباره پایان گنگ فیلم گفت: پایان فیلم روشن است و گنگ نیست.
لیلا حاتمی درباره پذیرفتن بازی در این فیلم گفت: آقای رئیسیان مایل بود این نقش را بازی کنم، من هم از داستان فیلم بدم نیامد. البته قبلا هم چند کار با آقای رئیسیان بازی کردم و تصمیم جدیدی نبود.
او درباره دیدگاهی مبنی بر یک دست نبودن و دوپاره بودن فیلم، اظهار کرد: خواستم بگویم یک زندگی عادی میوگذرد و اندیشه من این بود که آن را از اول پیچیده نکنیم، می‌خواستم بگویم جریان عادی زندگی چگونه می‌تواند آدم را وادار به کارهای غیر عادی کند.
این کارگردان درباره پیام فیلم نیز توضیح داد: این طور نیست هر فیلمی را که می‌سازیم، بخواهیم یک پیام روشن را منتقل کنیم به ویژه فیلمی مثل «مردی بدون سایه» که سیال است. پیام فیلم هم روشن است و نشان می‌دهد سوءظن بیش از حد می‌تواند پیامدهای ناگواری داشته باشد.
رئیسیان در پاسخ به این سوال که چرا فیلم بدین شکل به پایان رسید و آیا از ابتدا این پایان‌بندی را در نظر داشتید، گفت: فیلسوف بزرگی گفته است هر اثر هنری در ذهن مخاطب کامل می‌شود. به تعداد آدم‌هایی که می‌بینند می‌توانند برداشت‌های متفاوتی داشته باشند ولی این مدل نیست که گنگ باشد.
او درباره اینکه اگر نقش مادر را بازیگر معروفی بازی نمی‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد، بیان کرد: این سلیقه است و پاسخی برایش ندارم.
او در پاسخ به این پرسش که سیر تحول کاراکتر اصلی چطور اتفاق می‌افتد، توضیح داد: من پیشنهاد می‌کنم که شما یک دور دیگر فیلم را ببینید. چون حداقل هفت اتفاق وجود داشت که شخصیت به این نقطه رسید.
رئیسیان درباره اینکه چرا سرمایه‌گذاری فیلم را در رسانه‌ها شفاف‌سازی کرده است گفت: فارابی چهار بار اعلام کرد که از فیلم ما حمایت کرده است. ما هم خواستیم شفاف‌سازی کنیم که بدانند چه کسانی در فیلم ما سهم داشته‌اند. بیشترین سهم فیلم متعلق به من است.
در ادامه نشیت دلپاک گفت: متاسفم در جلسه‌ای هستیم که همه با هم حرف می‌زنیم. سوال می‌کنیم و اصلا نمی‌شنویم.
لیلا حاتمی در پاسخ به این سوال که آیا بازی در این نقش سینمای ایده‌ال شماست، گفت: بله.
رئیسیان هم با بیان اینکه برخی از فیلم‌هایی که شما در این جشنواره می‌بینید، آخرین فیلم‌هایی هستند که برخلاف دو جریان فیلم سفارشی و تجاری مسیر خود را طی می‌کنند، گفت: باید همه جدی باشیم که این سینما اگر حضورش مهم است، ادامه پیدا کند. شرایط برای فیلم‌هایی که کمی بخواهند استقلال‌شان را در بیان صنعتی و هنری سینما حفظ کنند، سخت است. نسل اول سینما در حال محو شدن هستند. فیلمسازی برای نسل دهه 60 بسیار سخت است. شاید یکی از کمک‌های رسانه‌ها به سینمای ایران در این شرایط شکل بگیرد و کمک نکنند که درام اجتماعی در این سینما از بین ببرند. من این هشدار را به شما می‌دهم که فیلم‌های اجتماعی و عاطفی مثبت و مستقل رو به نابودی هستند. دلیلش هر چه که هست به نظرم ما باید مراقبت کنیم.
او در پاسخ خبرنگاری مبنی بر اینکه می‌گویید سعی کردید سینمای اجتماعی و درام حفظ شود اما در فیلم‌تان صحنه‌های متناقض با حرف خودتان دارید، فکر نمی‌کنید فیلم شما ممیزی بخورد؟ گفت: این فیلم بدون هیچ حذفیاتی پروانه نمایش گرفته اما برای بالای 12 سال قابل نمایش است. در بخشی از فیلم هم دیالوگی مبنی بر اینکه چگونه می‌شود درباره خشونت فیلم ساخت و هیچ چیزی از آن نشان نداد، داشتیم. این یک اتفاق است و همه جای دنیا رخ می‌دهد. قتل های ناموسی در همه جای دنیا اتفاق می‌افتد.