پاسخ محترمانه فینچر به انتقاد تند اندرسون

پل توماس اندرسون سال‌ها پیش فیلم «باشگاه مشت‌زنی» را فیلمی «غیرقابل‌تحمل» خوانده بود و تا جایی پیش رفته بود که آرزو کرد فینچر سرطان بگیرد.

به گزارش ایندی‌وایر اگرچه فیلم «باشگاه مشت‌زنی» ساخته دیوید فینچر و محصول ۱۹۹۹ منتقدان سینما را به دو دسته موافق و مخالف تقسیم کرد، اما چهره‌های فراوانی مثل پل توماس اندرسون که در آن سال «مگنولیا» را روی پرده داشت، به شکل علنی از فیلم انتقاد نکردند.
اندرسون در سال ۲۰۰۰ در مصاحبه با «رولینگ استون» به فیلم فینچر حمله می‌کند و که آرزو می‌کند کارگردان به سرطان مبتلا شود چرا که در فیلم فینچر شخصیت «راوی» با بازی ادوارد نورتون علی‌رغم اینکه خود به بیماری سرطان مبتلا نبود از گروه حامیان سرطان بیضه بازدید می‌کند.

اندرسون در این مصاحبه می‌گوید: «سی دقیقه از باشگاه مشت زنی را دیدم تنها به این دلیل که تریلر فیلم ما-مگنولیا- پیش از آن پخش می‌شد. و خیلی دوست دارم که فیلم را نقد کنم اما فقط وانمود می کنم که آن را ندیده‌ام. باشگاه مشتزنی غیرقابل تحمل است. آرزو می‌کنم که دیوید فینچر به‌خاطر همه‌ آن شوخی‌ها سرطان بیضه بگیرد، آرزو می‌کنم به سرطان کوفتی بیضه مبتلا شود.»

حالا پس از گذشت ۲۰ سال فینچر می‌گوید می‌داند که خشم اندرسون از چه چیزی نشأت می‌گرفت. فینچر در مصاحبه‌ی جدیدی با «رولینگ استون» به نقد تند اندرسون در آن سال‌ها نیز پاسخ داده است.او که این روزها «منک» را روی پرده دارد، درباره فیلم جدیدش با مجله رولینگ استون مصاحبه انجام داد.

فینچر می‌گوید: «ببینید، با یکی از عزیزانم سرطان را تجربه کرده‌ام، و درک می‌کنم اگر کسی فکر کند… من فکر نمی‌کنم که می‌خواستیم قربانیان یا بازماندگان سرطان را به سخره بگیرم. فکر کردم آنچه چاک (پالانیک نویسنده کتاب باشگاه مشت‌زنی) می‌خواسته انجام دهد این بوده که از محیطی درمانی حرف بزند که می‌توان به آن نفوذ یا از آن سوءاستفاده کرد. ما در مورد همدردی خون‌آشام‌گرایانه(vampirism) حرف می‌زدیم.»

فینچر در ادامه می‌گوید: «سرطان سخت است. بیماری وحشتناکی است. در مورد نقل قول پل باید بگویم که درک می‌کنم. اگر در وضعیت روحی خوبی نباشید و اتفاق مهمی را تجربه کرده باشید… پدر من از دنیا رفت و قطعاً سبب شد که احساس متفاوتی نسبت به مرگ و رنج پیدا کنم… [مکث می‌کند]. در حالی که شاید پدرم حتی کمتر از پل «باشگاه مشت‌زنی» را می‌پسندید.»

«باشگاه مشت‌زنی» با وجود اینکه یک شکست تجاری در آن سال‌ها بود، در گذر زمان به یک اثر کالت کلاسیک تبدیل شد.