ترجمه: آناهیتا منجزی
بی‌شک شما پیش از این نیز فیلم‌های کمدی رمانتیک بسیاری دیده‌اید: دو نفر در یک شرایط بحرانی با هم آشنا می‌شوند و بعد از پشت سر گذاشتن یک سری موانع، تا آخر عمر به خوبی و خوشی با هم زندگی می‌کنند. اما مدت‌هاست فیلمی نظیر «بیمار بزرگ» را ندیده‌اید؛ یک فیلم کمدی به ظاهر ساده که در جشنواره ساندنس با استقبال پرشور تماشاگران و منتقدان رو‌برو شد. این فیلم که مایکل شوالتر آن را کارگردانی کرده درباره تعامل و تقابل فرهنگ‌ها و درک متقابل است.
«بیمار بزرگ» بر اساس داستان زندگی نویسندگان این کار یعنی کمیل نانجیانی و امیلی وی. گوردون، که یک زوج هستند، ساخته شده است. نانجیانی در این فیلم نقش خودش را بازی می‌کند؛ آدمی شوخ‌طبع با قیافه‌ای کاملا جدی که یک زندگی دوگانه را به عنوان استندآپ کمدین و راننده تاکسی اداره می‌کند. او در یکی از برنامه‌هایش با امیلی (زویی کازان)، دختر سرزنده و شوخ‌طبعی که او هم چهر‌ه‌ای کاملا جدی دارد، آشنا می‌شود. اگرچه آنها در ابتدا از تعهد دادن می‌ترسند، اما خیلی زود وارد رابطه می‌شوند.
هر‌چند مشکلاتی بر سر راه آنها وجود دارد. کمیل، که یک مهاجر پاکستانی است و خانواده‌ای سنتی دارد، ماجرای امیلی را از خانواده‌اش پنهان می‌کند و مهمانی‌هایی را که مادرش برای آشنایی او با دختران پاکستانی ترتیب می‌دهد، تحمل می‌کند. امیلی این موضوع را می‌فهمد و همین باعث می‌شود به رابطه‌شان پایان دهند. سپس شرایطی بحرانی به وجود می‌آید که یادآور عنوان فیلم است؛ امیلی به بیماری مرموزی مبتلا می‌شود و به کما می‌رود و کمی بعد پدر و مادرش وارد داستان می‌شوند: بت (هالی هانتر با بازی درخشانش در نقش یک مادر جدی و واقع‌بین) و تری (ری رومانو در نقش یک پدر آرام و مهربان) که هر دو به خوبی می‌دانند کمیل چطور دل دخترشان را شکسته است. اما زمانی که امیلی در کماست، کمیل به تدریج به آنها، که خودشان گرفتار مشکلات زناشویی هستند، نزدیک می‌شود.
جاد آپاتو یکی از تهیه‌کنندگان «بیمار بزرگ» است و کاملا واضح است که این فیلم به جهان فیلمسازی او نزدیک است: در فیلم‌های او، روابط، با شوخی و خنده و کمی غم و تلخی، کالبدشکافی می‌شوند. نانجیانی و گوردون برای فیلمنامه این کار وقت زیادی صرف کرده‌اند و با دقت کامل به جزئیات و وجوه مختلف شخصیت‌ها پرداخته‌اند.
رابطه نزدیک نانجیانی با کمدین‌هایی مثل ایدی برایانت و کرت برانولر ما را به یاد شخصیت‌های فیلم «درنگ نکن» مایک بیربیگلیا می‌اندازد، در حالی که درگیری‌هایش با خانواده پاکستانی‌اش تا حدودی شبیه مشکلات شخصیت اصلی فیلم «عروسی یونانی پر‌ریخت‌و‌پاش و بزرگ من» است. نانجیانی و گوردون در فیلمنامه «بیمار بزرگ» با شجاعت با مسائلی مثل حادثه 11 سپتامبر و تروریسم شوخی کرده‌اند و دیالوگ‌ها نیز شما را به تفکر وا‌می‌دارند.
منبع: والچر